Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na decyzję Burmistrza Miasta C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia odrzucić skargę
M. S. w piśmie z dnia [...] skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wskazał, iż składa odwołanie od decyzji nr [...] w sprawie odmowy przyznania mu świadczenia pielęgnacyjnego.
Zarządzeniem z dnia 16 listopada 2010 r. wezwano M. S. do wskazania, czy powyższe pismo jest skargą na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania, czy też stanowi skargę na decyzję Burmistrza Miasta C. z dnia [...] odmawiającą przyznania mu świadczenia pielęgnacyjnego.
Wykonując powyższe zarządzenie M. S. skierował do Sądu pismo z dnia [...] w którym oświadczył, że jego pismo z dnia [...] było skargą na decyzję Burmistrza Miasta C. z dnia [...].
Organ w odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Nadto podniósł, że skarga została wniesiona na decyzję organu I instancji, co jest niedopuszczalne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.). Z treści tego przepisu wynika zatem, że skargę można wnieść wyłącznie na orzeczenie organu II instancji. Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne.
Z treści pisma M. S. z dnia [...] wynika jednoznacznie, że jego rzeczywistą intencją było złożenie skargi na decyzję Burmistrza Miasta C. z dnia [...] nr[...], odmawiająca przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, od której zgodnie z pouczeniem zawartym w tym orzeczeniu, skarżącemu przysługiwało prawo wniesienia w terminie 14 dni odwołania do organu II instancji - Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. Z akt administracyjnych wynika, że skarżący wniósł wprawdzie odwołanie, jednakże postanowieniem SKO w K. z dnia [...] nr[...], stwierdzono uchybienie terminu do jego wniesienia. Jednocześnie Kolegium we wskazanym postanowieniu pouczyło skarżącego o możliwości jego zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach w terminie 30 dni od daty jego doręczenia.
Sąd wobec kategorycznego oświadczenia skarżącego w piśmie z dnia [...] nie mógł jednak uznać, że skarga z dnia [...] dotyczy postanowienia Kolegium.
W związku z powyższym przyszło stwierdzić, że skoro przedmiotem skargi jest orzeczenie wydane przez organ I instancji, na które nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, to na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić.