Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. B. na Dyrektora Aresztu Śledczego w S. w przedmiocie warunków odbywania tymczasowego aresztowania postanawia odrzucić skargę.
J.B. przebywający w Areszcie Śledczym w S. pismem procesowym z dnia [...] r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w przedmiocie warunków odbywania tymczasowego aresztowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Stosownie do postanowień art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej w zakresie skarg na: decyzje administracyjne; postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; inne niż określone powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone powyżej, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; bezczynności organów w zakresie nie wydania decyzji, wymienionych postanowień oraz aktów i czynności z zakresu administracji dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Przedmiotem rozpatrywanej sprawy jest skarga J.B. na warunki panujące w Areszcie Śledczym w S., gdzie skarżący przebywa jako ł tymczasowo aresztowany. Skarżący podnosi, iż w trakcie tymczasowego aresztowania jest pozbawiony możliwości leczenia schorzeń, które zostały u niego zdiagnozowane. W świetle tak sformułowanego zarzutu Sąd uznał, że nie mieści się on w zakresie kognicji sądu administracyjnego. Zarzut ten dotyczy bowiem sposobu załatwienia sprawy dotyczącej warunków bytowych w zakładzie karnym, natomiast z unormowań prawnych nie wynika, aby sprawa taka miała być załatwiona w drodze decyzji administracyjnej czy też innego aktu administracyjnego, który byłby objęty skargą do sądu administracyjnego. Na marginesie prowadzonych rozważań przyjdzie zauważyć, że tego typu sprawy podlegają rozpoznaniu w trybie uregulowanym w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu załatwiania wniosków, skarg i próśb osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych. W oparciu o przywołany akt normatywny nie podejmuje się żadnych władczych rozstrzygnięć z zakresu administracji publicznej, a jedynie ocenia działalność jednostek Służby Więziennej oraz zatrudnionych w niej funkcjonariuszy.
W tym stanie rzeczy stwierdzić trzeba, że skarga złożona przez skarżącego nie podlega właściwości sądu administracyjnego. Oznacza to, że skarga ta jest niedopuszczalna, a okoliczność ta wyczerpuje przesłankę jej odrzucenia przewidzianą treścią art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zatem mając na myśli postanowienia art. 58 § 3 wyżej wymienionej ustawy należało orzec jak w sentencji.