Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia (...) r. W. P. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (dalej SKO) z dnia (...) r. nr (...) utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w K., działającego z upoważnienia Starosty (dalej Dyrektor PCPR) z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej. Wraz ze skargą wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji z dnia (...) r. nr (...). Skarżący wskazał, iż pomimo odpłatnego pobytu w domu pomocy społecznej ponosi koszty obciążające jego dochód, w postaci zakupu lekarstw za okres maj-wrzesień br. w kwocie (...) zł, zakupu akumulatorów do wózka inwalidzkiego w kwocie (...) zł, czy zakupu środków czystości, bielizny i odzieży.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Podstawą prawną rozpoznania wskazanego wniosku jest przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa.), stanowiący że wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zaskarżona decyzja jest zatem wykonalna i mimo zaskarżenia do sądu może stać się przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Wyjątek od tej zasady statuuje art. 61 § 3 tej ustawy, w myśl którego w przypadku, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Regulacja prawna wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wniesienie skargi nie pociąga za sobą skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania przez sąd zaskarżonego aktu zależy od oceny sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie. Zauważyć ponadto należy, że adresatem wskazanej normy prawnej jest sąd, który rozważa kwestię wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji po złożeniu wniosku przez stronę. Rozstrzygając więc w oparciu o art. 61 § 3 ppsa sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa przy rozpoznawaniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy w szczególności przyjąć, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Warunkiem wydania przez sąd postanowienia o wstrzymaniu aktu lub czynności jest wykazanie (uprawdopodobnienie) przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Na wstępie Sąd zauważa, iż skoro skarżący zaskarżył decyzję (...) r. nr (...) utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora PCPR z dnia (...) r. nr (...) to zapewne przez nieuwagę podał, iż zaskarżona decyzja utrzymuje w mocy decyzję Dyrektora PCPR z dnia (...) r. nr (...) i dlatego domagał się wstrzymania tej decyzji. Intencją skarżącego było zapewne złożenie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji z dnia (...), która została utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją. Poza tym decyzja z dnia (...) r. została wyeliminowana z obrotu prawnego poprzez jej uchylenie decyzją SKO z (...) r. nr (...) i nie mogła być w związku z tym objęta wnioskiem o jej wstrzymanie.