Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Józef Maleszewski po rozpoznaniu w dniu 4 września 2018r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2017r. Nr [...] w przedmiocie odmowy prawa do świadczeń z opieki zdrowotnej postanawia 1. odrzucić wniosek o wyłączenie Sądu, 2. odrzucić własną skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 19 czerwca 2018r. po rozpoznaniu skargi A. W. stwierdził nieważność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2017r. Nr [...] w przedmiocie odmowy prawa do świadczeń z opieki zdrowotnej.
A. W. po doręczeniu mu w dniu 24 lipca 2018r. (k. 113 akt) odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem, pismem z dnia 21 sierpnia 2018r. wniósł własną skargę kasacyjną, wniosek o wyłączenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz wniosek o przyznanie prawa pomocy. Uzasadniając wniosek o wyłączenie Sądu Skarżący wskazał, że w sprawie "nie jest zachowana zasada, że Państwo ma stać po stronie pokrzywdzonego". Uzasadniając skargę kasacyjną skarżący podniósł, że niej zadowolony z wydanego w sprawie wyroku, który jego zdaniem jest dala niego krzywdzący.
W świetle treści złożonego wniosku o wyłączenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zwrócić należy uwagę, że obowiązujące prawo nie przewiduje instytucji wyłączenia sądu od orzekania w jakiejkolwiek sprawie poddanej jego kognicji. O niedopuszczalności takiego wniosku wprost stanowi art. 20 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 - dalej P.p.s.a.). Na równi z wnioskiem o wyłączenie sądu traktowane jest żądanie wyłączenia wszystkich sędziów orzekających w danym sądzie bez podania, o których sędziów chodzi oraz bez wskazania jakichkolwiek zindywidualizowanych okoliczności przemawiających za ich wyłączeniem (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. akt II OZ 717/17 oraz z dnia 30 października 2015 r., sygn. akt II OZ 1037/15). Powyższe oznacza, iż złożony przez Skarżącego wniosek o wyłączenie Sądu podlega odrzuceniu, o czym Sąd orzekł w pkt 1 sentencji postanowienia.
Przechodząc do oceny sporządzonej przez Skarżącego skargi kasacyjnej od wydanego w sprawie wyroku wskazać należy, że zgodnie z art. 178 P.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że zgodnie z art. 175 §1 P.p.s.a. skarga kasacyjna, powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wymogu tego nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem oraz gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Ponadto w sprawach obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami doradca podatkowy a w sprawach własności przemysłowej rzecznik patentowy (art. 175 §2 i §3 P.p.s.a.).
Z akt nie wynika, aby Skarżący należał do wymienionego wyżej kwalifikowanego kręgu osób. Tym samym przedmiotową skargę kasacyjną uznać należy za niedopuszczalną, co uzasadnia jej odrzucenie na podstawie art. 178 w zw. z art. 175 §1 P.p.s.a. , o czym Sąd orzekł w pkt 2 sentencji postanowienia.
Końcowo Sąd informuje, że wniosek o przyznanie prawa pomocy będzie podlegał rozpoznaniu w odrębnym postanowieniu.