Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2016r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego L. z dnia [...] Lipca 2012r. nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia umorzyć zawieszone postępowanie sądowoadministracyjne
B.R. działając przez opiekuna I.R.-D. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego L. z dnia [...] lipca 2012r. nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej. W związku ze śmiercią skarżącej postanowieniem z dnia 16 stycznia 2013r. zawieszono postępowanie w sprawie.
Mając na uwadze nie wykonywanie przez opiekuna zarządzeń wzywających do podania informacji, czy przeprowadzono postępowanie o stwierdzenie nabycia praw do spadku po B.R., co uniemożliwiało nadanie sprawie dalszego biegu, postanowieniem Sądu z dnia 23 kwietnia 2013r. zmieniono podstawę zawieszenia postępowania z art. 124 §1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej P.p.s.a.) na art. 125 §1 pkt 3 P.p.s.a.
Jak wynika z akt sprawy, pomimo upływu trzech lat od wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania nie wpłynął wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania. W sprawie zaistniała zatem przesłanka do umorzenia postępowania na podstawie art. 130 § 1 pkt 1 P.p.s.a., zgodnie z którym Sąd umarza zawieszone postępowanie jeżeli wniosek o podjęcie postępowania zawieszonego z przyczyn wskazanych w art. 125 § 1 pkt 3, nie został zgłoszony w ciągu trzech lat od dnia wydania postanowienia o zawieszeniu.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak sentencji.