Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody Wielkopolskiego w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczpospolitej Polskiej
Sentencja

Dnia 17 marca 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. G. E. M. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 19 grudnia 2008r. Nr [...] w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczpospolitej Polskiej postanawia 1. odrzucić skargę 2. odmówić przyznania prawa pomocy /-/ P. Miładowski

Uzasadnienie

A. G. E. M. reprezentowany przez adwokata M.P. w dniu 5 lutego 2009r. (data stempla pocztowego) złożył skargę na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 19 grudnia 2008r. nr utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Placówki Straży Granicznej z dnia 17 listopada 2008r. nr 65/08 w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wraz ze skargą skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Na podstawie akt administracyjnych sprawy stwierdzić należy jednak, iż decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 19 grudnia 2008r. nr [..] pełnomocnik skarżącego odebrał w dniu 5 stycznia 2009r. (vide zwrotne potwierdzenie odbioru decyzji). Z powyższego wynika, iż 30 dniowy termin do wniesienia skargi obliczony zgodnie z art. 53 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa) upłynął w dniu 4 lutego 2009r.

Przedmiotowa skarga z dnia 5 lutego 2009r. (data stempla pocztowego - k. 16 akt sądowych) złożona została więc z uchybieniem ustawowego terminu do jej wniesienia.

W związku z powyższym mając na uwadze fakt, iż skarga nie zawierała wniosku o przywrócenie terminu, Sąd na podstawie art. 58 §1 pkt 2 ppsa orzekł jak w pkt. 1 sentencji postanowienia.

Uwzględniając zasadę, iż prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi (art. 247 ppsa) należało również orzec jak w pkt. 2 sentencji. Przesłanka oczywistej bezzasadności skargi występuje bowiem m.in. gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 §1 ppsa (zob. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Nizgódka - Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz" Zakamycze 2005, s. 596), a więc w sytuacji takiej jak rozważana w przedmiotowej sprawie. Uchybienie terminu do wniesienia skargi, spełnia powyższą przesłankę, gdyż na skutek tego uchybienia zaskarżona decyzja uzyskała walor decyzji ostatecznej i prawomocnej. Bezzasadność skargi należy bowiem łączyć nie tylko z jej merytoryczną oceną, ale i możliwością jej wniesienia.

/-/ P. Miładowski

Strona 1/1