Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi H. P. na postanowienie W. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2014 r., nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonego postanowienia.
Pismem z dnia [...]lutego 2014 r. H. Pr. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na postanowienie W. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2014 r., nr [...] składając jednocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Uzasadniając wniosek strona wskazała, że nałożona grzywna 32 tyś obciąża ją i jej męża w znacznie większym stopniu aniżeli grzywna pierwotnie nałożona uchylona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Strona wskazała również, że wysokość nałożonej grzywny znacznie przewyższa możliwości finansowe rodziny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- dalej Ppsa), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji przywołanej normy prawnej wynika, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno się zatem odnosić do konkretnych okoliczności świadczących, że w odniesieniu do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. W związku z powyższym wnioskujący musi dokładanie określić okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody, czy też trudnych do odwrócenia skutków, zależy orzeczenie sądu (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2005 roku, sygn. akt II OZ 201/05, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Sąd nie orzeka o wstrzymaniu wykonania aktu z urzędu, a wobec tego nie może stwierdzić, czy wykonanie aktu zagraża powstaniem znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, jeżeli strona nie przytoczy w tym zakresie wystarczających okoliczności (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 sierpnia 2008 roku, sygn. akt II OSK 1041/08, Baza Orzeczeń LEX nr 527673).
Podkreślić również należy, że jak przyjęto w judykaturze, chodzi tu o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową) wyrządzoną wnioskodawcy, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Oceniając złożony w niniejszej sprawie wniosek Sąd miał na względzie, że jej przedmiotem jest nałożenie na skarżącą grzywny w celu przymuszenia w kwocie 16.538,50 zł. Ponadto Sąd miał na uwadze, że grzywnę w identycznej wysokości organ nałożył na małżonka skarżącej. Uzasadniając wniosek o wstrzymanie skarżąca wskazała, że wysokość łącznie nałożonej grzywny zdecydowanie przewyższa możliwości majątkowe jej rodziny. Skarżąca wskazała, że ich sytuacja finansowa jest bardzo ciężka i to z tego tytułu dochodzi do opóźnienia w rozbiórce, która pociąga za sobą konkretne skutki finansowe.
Sąd dokonując oceny wniosku miał na uwadze, iż strona wielokrotnie w toku postępowania zwracała uwagę na swoją trudną sytuację materialną. Ponadto wskazać należy, że to właśnie zła sytuacja materialna stanowiła podstawę do wydania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowienia z dnia 9 kwietnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 1255/12 o wstrzymaniu wykonania postanowienia o nałożeniu grzywny. W powyższym postanowieniu Sąd wskazał, że strona utrzymuje się z pracy na gospodarstwie rolnym o powierzchni 11,49 ha, które prowadzi razem z mężem. Pozostaje ona właścicielem domu o powierzchni 80 m2. Poza tym nie dysponuje ani drogocennym majątkiem ruchomym, ani innymi nieruchomościami.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd uznał, że konieczność uiszczenia grzywny w celu przymuszenia w łącznej kwocie ponad 33 tyś, w sposób niewątpliwy mogłaby spowodować znaczną szkodę w budżecie domowym skarżącego, mającą swoje konsekwencje w codziennym funkcjonowaniu jego rodziny.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 Ppsa orzekł jak w sentencji.