Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Maciej Busz po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. S. na zarządzenie Burmistrza Gminy Czempiń z dnia 8 września 2016 r., nr [...] w przedmiocie odwołania z funkcji dyrektora p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. akt IV SA/Po 133/17 odrzucił skargę B. S. na zarządzenie Burmistrza Gminy Czempiń z dnia 8 września 2016 r., nr [...] w przedmiocie odwołania z funkcji dyrektora. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt I OZ 680/17 oddalił zażalenie skarżącej na ww. postanowienie.
Pismem z dnia 1 marca 2017r. (złożonym w dniu 6 marca 2017 r.) B. S. reprezentowana przez radcę prawnego wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na zarządzenie Burmistrza Gminy Czempiń z dnia 8 września 2016 r., nr [...] w przedmiocie odwołania z funkcji dyrektora. Wraz z wnioskiem skarżąca złożyła przedmiotową skargę.
We wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi skarżąca wskazała, że w odpowiedzi Burmistrza brak było pouczenia o zakresie i terminie złożenia skargi do Sądu Administracyjnego. Pełnomocnik skarżącej w dniu 20 grudnia 2016 r. nadał skargę bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.
Skarżąca wskazał, że brak pouczenia w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, termin wpłynięcia skargi bezpośrednio do Sądu oraz niejednoznaczność w zakresie kategorii przepisu art. 101 ust. 2a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, jako szczególnego przepisu formalnego względem art. 54 § 1 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi usprawiedliwionym jest twierdzenie o istnieniu braku zawinienia po stronie skarżącej w uchybieniu terminu. Skarżąca wskazała, że nie bez znaczenia są również rozbieżności w przepisach proceduralnych obowiązujących w ustawie kodeks postępowania cywilnego (art. 369 § 3) dopuszczających złożenia środka zaskarżenia wprost do sądu wyższej instancji. Skarżąca podniosła, że skarga wpłynęła przed upływem terminu do jej złożenia, a Sąd przekazał skargę organowi administracji w okresie trwania terminu do wniesienia skargi. Skarżąca wskazała, że do 22 lutego 2017 r. pełnomocnik skarżącej pozostawał w przekonaniu, że skargę złożono w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: "P.p.s.a.") przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym możliwe jest wówczas, gdy strona nie dokonała tej czynności w terminie bez swojej winy. Zgodnie zaś z art. 87 § 2 cytowanej ustawy w piśmie zawierającym wniosek o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Zgodnie z ugruntowanymi poglądami doktryny i orzecznictwa brak winy strony w dokonaniu czynności procesowej z uchybieniem terminu ma miejsce wtedy, gdy istnieje przeszkoda uniemożliwiająca zachowanie tego terminu i gdy strona nie może usunąć tej przeszkody przy użyciu największego w danych okolicznościach wysiłku. Kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się zatem z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy prowadzeniu własnych spraw, w tym przy dokonywaniu czynności procesowych. Przywrócenie terminu nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się chociażby lekkiego niedbalstwa, przy przyjęciu obiektywnego miernika staranności, jakiej można wymagać od osoby należycie dbającej o swoje interesy. Innymi słowy, przywrócenie terminu jest dopuszczalne wyłącznie w przypadku zaistnienia obiektywnych, występujących bez woli strony okoliczności, które mimo dołożenia przez stronę odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności w terminie.