Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Damian Mataczyński po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2009r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi B.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia [...] czerwca 2008r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia ustanowić dla Skarżącego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w Poznaniu /-/D.Mataczyński
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w dniu 4 lutego 2009r. oddalił skargę B.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia [...] czerwca 2008r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego. Skarżący celem skutecznego złożenia skargi kasacyjnej zwrócił się z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, z którego wynika że jego dochody wynoszą 400 zł. Wnioskodawca oświadczył również, że jego majątek stanowi dom o pow. 80 m2 oraz grunt o pow. 0,3 ha.
Na podstawie art. 245 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa) prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym, które obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przesłanki regulujące przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej uregulowane są w art. 246 §1 pkt 2 ppsa, zgodnie z którym prawo pomocy w zakresie częściowym Sąd przyznaje, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prawo pomocy jest więc szczególną formą pomocy państwa przyznawanej osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej uniemożliwiającej lub ograniczającej dostęp do sądu. Zauważyć należy jednak, iż zgodnie z ogólną zasadą, strona która wniosła skargę do sądu powinna gromadzić środki finansowe na pokrycie kosztów związanych z postępowaniem sądowym. Dla uznania wniosku za uzasadniony decydujące znaczenie ma więc brak możliwości zgromadzenia środków finansowych w dłuższym okresie, o ile istniały podstawy do przewidywania tego wydatku. Potwierdza to orzecznictwo sądowe z którego wynika, że ubiegający się o zwolnienie od kosztów sądowych w każdym przypadku powinien poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdy poczynione w ten sposób oszczędności okazały się nie wystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa (zob. postanowienie SN z dnia 24 września 1984r. II CZ 104/84). Obowiązek wykazania, iż nie jest w stanie zgromadzić odpowiednich środków na opłacenie kosztów koniecznych do prowadzenia postępowania przed sądem administracyjnym, w tym również w drodze oszczędności we własnych wydatkach spoczywa jednak na wnioskodawcy.
W świetle powyższego, mając na uwadze sytuację materialną Skarżącego wynikającą z deklarowanego dochodu stwierdzić należy, iż B.T. może być uznany za osobę, która nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie.
Wobec powyższego, na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7, art. 245 §1 i §3, art. 246 §1 pkt 2 ppsa, postanowiono jak w sentencji.
/-/D.Mataczyński