Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bożena Popowska po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Wojewody W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały w sprawie ze skargi Wojewody W. na uchwałę Rady Miejskiej w O. z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
Pismem z dnia [...] marca 2010 r. Wojewoda W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę Rady Miejskiej w O. z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego składając jednocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu wniosku Wojewoda wskazał, iż po wejściu w życie zaskarżonej uchwały stanowić będzie ona podstawę do podjęcia prac nad planowanymi inwestycjami bez konieczności uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. W ocenie Wojewody wykonanie uchwały może spowodować trudne do odwrócenia skutki w przypadku stwierdzenia jej nieważności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej Ppsa) Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, w rozumieniu wyżej wskazanego art. 61 § 3 Ppsa, mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie przymusu państwowego (egzekucji) do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. W postanowieniu z dnia 25 maja 2009 r., II OZ 455/09, Lex 564242 Naczelny Sąd Administracyjny stanął na stanowisku, iż Plan zagospodarowania przestrzennego, co do zasady nie podlega wykonaniu. Określa on jedynie warunki zabudowy i zagospodarowania terenu na terytorium gminy, nie rodzi natomiast praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Ograniczenie takich praw może nastąpić dopiero w fazie realizacji inwestycji. Powyższe wymaga jednak odrębnych pozwoleń i decyzji, od których strona, która ma w tym interes prawny będzie mogła wnieść stosowne środki zaskarżenia (pod. postanowienie NSA z dnia 13 października 2008 r. II OZ 1187/08, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/ ). W tym miejscu zauważyć należy, iż nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Wykonaniu podlegać mogą jedynie akty administracyjne, z którymi wiąże się dla strony obowiązek określonego działania, zaniechania lub nakaz znoszenia zachowania innych podmiotów. W ocenie Sądu miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie podlega wykonaniu w rozumieniu art. 61 § 3 Ppsa. Wydanie zaskarżonej uchwały nie wiąże się dla stron z obowiązkiem działania, zaniechania, czy też nakazem znoszenia zachowania innych podmiotów. Samo wydanie uchwały nie wywołuje żadnych skutków materialnych, a organy administracji publicznej nie mają możliwości użycia przymusu państwowego do doprowadzenia do stanu zgodnego z treścią zaskarżonej uchwały.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 Ppsa Sąd orzekł jak w postanowieniu.
MZ