Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodnicząc Sędzia WSA Anna Jarosz po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. Ś. na decyzję Wojewody W. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia postanawia 1. odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji 2. odmówić zawieszenia postępowania
Pismem z dnia (...) r. B. Ś. wniósł skargę na decyzję Wojewody W. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. Jednocześnie złożył wniosek o zawieszenie postępowania administracyjnego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa) ewentualnie wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 lub 3 ppsa, bowiem wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje ciężkie i nieodwracalne skutki dla skarżącego, gdyż jest osobą bezrobotną od (...) r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Podstawą prawną rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest przepis art. 61 § 1 ppsa, stanowiący, że wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zaskarżona decyzja jest zatem wykonalna i mimo zaskarżenia do sądu może stać się przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Wyjątek od tej zasady statuuje art. 61 § 3 tej ustawy, w myśl którego w przypadku, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Regulacja prawna wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wniesienie skargi nie pociąga za sobą skutku suspensywności i wstrzymanie wykonania przez sąd zaskarżonego aktu zależy od oceny sądu, czy istnieją przesłanki uzasadniające takie rozstrzygnięcie. Zauważyć ponadto należy, że adresatem wskazanej normy prawnej jest sąd, który rozważa kwestię wstrzymania lub odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji po złożeniu wniosku przez stronę. Rozstrzygając więc w oparciu o art. 61 § 3 ppsa sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek, należy stwierdzić, że brak jest podstaw do jego uwzględnienia, bowiem Skarżący nie wskazał na czym konkretnie miałyby polegać ciężkie i nieodwracalne skutki jakie powstaną wskutek wykonania decyzji orzekającej o zwrocie nienależnie pobranego świadczenia w wysokości (...) zł.
Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do skarżącego wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Przy czym twierdzenia powinny zostać poparte stosownymi dokumentami potwierdzającymi daną sytuację rodzinną i finansową skarżącego. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające, tak jak w niniejszej sprawie, samo stwierdzenie, że wykonanie decyzji spowoduje ciężkie i nieodwracalne skutki dla skarżącego. Niezbędne jest, na przykład wskazanie, że w przypadku wykonania decyzji skarżącemu grozi konkretna szkoda, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Wykonanie bowiem decyzji dotyczącej należności pieniężnej nie w każdym przypadku musi łączyć się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub z trudnymi do odwrócenia skutkami, gdyż w razie uwzględnienia przez sąd skargi i uchylenia decyzji skarżący może otrzymać zwrot uiszczonej kwoty (szerzej: Jan Paweł Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wydanie 2, Komentarz, Warszawa 2006 oraz postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 127/04 i z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/040). Zauważyć należy, że okoliczności uzasadniające wstrzymanie wykonania decyzji nie mogą być przedmiotem domniemań sądu.
Na marginesie należy dodać, iż postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku.
Z tych względów, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ppsa., orzekł jak w pkt 1 sentencji postanowienia. O odmowie zawieszenia postępowania orzeczono w pkt 2 na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 w zw. z art. 131 ppsa