Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2009r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Tadeusza F. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi Tadeusza F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile nr [...] z dnia 17 października 2008r. w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: 1. przyznać prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w Poznaniu, 2. umorzyć postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. /-/ P. Miładowski
Wyrokiem z 27 maja 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Tadeusza F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile nr [...] z dnia 17 października 2008r. w przedmiocie zasiłku celowego.
Po doręczeniu odpisu uzasadnienia powyższego wyroku, skarżący złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Skarżący podał, że nie posiada żadnych nieruchomości, przedmiotów wartościowych ani zasobów pieniężnych. Jego jedyny dochód stanowi renta, która po odliczeniu świadczeń alimentacyjnych wynosi 337 zł 55 gr miesięcznie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej uzależnione jest od wystąpienie ustawowych przesłanek. Osoba fizyczna wnioskująca o przyznanie prawa pomocy zobowiązana jest zgodnie z art. 246 §1 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002r., nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) do wykazania, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Prawo pomocy jest szczególną formą pomocy państwa przyznawanej osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej uniemożliwiającej lub ograniczającej dostęp do sądu. Dla uznania wniosku za uzasadniony decydujące znaczenie ma więc brak możliwości zgromadzenia środków finansowych w dłuższym okresie, o ile istniały podstawy do przewidywania tego wydatku. Potwierdza to orzecznictwo sądowe z którego wynika, że ubiegający się o zwolnienie od kosztów sądowych w każdym przypadku powinien poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że nie jest w stanie zgromadzić odpowiednich środków na opłacenie kosztów koniecznych do prowadzenie postępowania przed sądem administracyjnym.
Oceniając informacje przedłożone przez Tadeusza F. Sąd stwierdza, że może on zostać uznany za osobę, która nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie. Sytuacja majątkowa w jakiej znajduje się skarżący, a w szczególności fakt, że jego stały dochód stanowi jedynie świadczenie, które po potrąceniach wynikających z egzekucji zaległości alimentacyjnych, wynosi 337 zł 55 gr, świadczy o tym, że nie ma on możliwości zgromadzenia środków koniecznych do opłacenia profesjonalnego pełnomocnika. Powyższe z uwagi na bezprzedmiotowość wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych (skutkujące umorzeniem postępowania w tym zakresie), powoduje ustanowienie adwokata.
Wobec powyższego na podstawie oraz art. 245 §1 i §3, art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a postanowiono jak w punkcie 1 sentencji.
Zgodnie z art. 239 ust 1 lit a p.p.s.a, nie mają obowiązku uiszczania kosztów sądowych strony skarżące działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Wobec powyższego - skoro przedmiotem niniejszej sprawy jest zasiłek celowy - to postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowe i umorzono je na podstawie art. 161 §1 pkt 3 i §2 p.p.s.a. jak w punkcie 2 sentencji.
/-/P. Miładowski