Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Izabela Paluszyńska po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2015 r. [...] na posiedzeniu niejawnym wniosku Towarzystwa [...] sp. z o.o. w [...] o uzupełnienie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2015 r. co do zwrotu kosztów w sprawie ze skargi Towarzystwa [...] sp. z o.o. w [...] przeciwko Staroście [...] w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Po 1/08 p o s t a n a w i a uzupełnić postanowienie w ten sposób, że dotychczasową sentencję oznacza jako pkt 1 i dodaje pkt 2 w brzmieniu: "zwrócić Towarzystwu [...] sp. z o.o. w [...] kwotę 100 (sto) złotych tytułem bezpodstawnie uiszczonego wpisu z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu".
Dnia [...] września 2013 r. Towarzystwo [...] sp. z o.o. w [...] (dalej jako Spółka, Skarżący) wniosło skargę na niewykonanie przez Starostę Powiatowego w [...] (dalej jako Starosta) prawomocnych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu:
1. z dnia 19 lutego 2008r. wydanego w sprawie o sygn. II SA/Po 1/08,
2. z dnia 12 kwietnia 2011r., wydanego w sprawie o sygn. II SA/Po 33/11.
Sprawy zostały rozdzielone. Skarga na niewykonanie przez Starostę prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 lutego 2008r. wydanego w sprawie o sygn. II SA/Po 1/08 była prowadzona pod sygn. IV SA/Po 1002/13, .a skarga na niewykonanie wyroku z dnia 12 kwietnia 2011 r. w sprawie II SA/Po 33/11 była prowadzona pod sygn. IV SA/Po 1003/13.
Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2014 r. w sprawie IV SA/Po 1002/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wymierzył organowi Skarbowi Państwa - Staroście grzywnę w wysokości 4000 zł, stwierdził, że przewlekłe postępowanie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa i zasądził od organu Starosty na rzecz Skarżącego kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Rozpoznając skargę kasacyjną Starosty, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie I OSK 804/14 uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 stycznia 2014r., w sprawie IVSA/Po 1002/13 i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania, odstępując od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego. W uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny podał, że z analizy akt spraw o sygn. IV SA/Po 1003/13, które są znane Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu z urzędu oraz IV SA/Po 1002/13, jednoznacznie wynika, że w rozpatrywanej sprawie w dniu 16 września 2013 r. wniesiona została przez Spółkę jedna skarga na niewykonanie przez Starostę prawomocnych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (sygn. akt II SA/Po 1/08 oraz II SA/Po 33/11) i dotyczyła całego postępowania administracyjnego wszczętego wnioskiem z dnia 25 sierpnia 2003 r. skierowanego do Starosty. W takim zakresie, czyli całościowo, zdaniem NSA, winna ona zostać rozpatrzona przez Sąd I instancji w jednym postępowaniu sądowym. W ocenie NSA brak było podstaw do rozdzielenia tej sprawy na dwa oddzielne postępowania sądowe i wymierzania odrębnie grzywny w każdym z nich. NSA uchylił wyrok w całości, również w zakresie orzeczenia o kosztach.
Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2015 r. sygn. akt IV SA/Po 67/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu umorzył postępowanie sądowoadministracyjne, wszczęte pod sygn. akt IV SA/Po 1002/13.
Pismem z dnia [...] kwietnia 2015 r. (data stempla pocztowego, k. 171) Spółka wniosła o uzupełnienie "wyroku" poprzez zasądzenie na rzecz Spółki kosztów sądowych w kwocie 100 zł poniesionych przez Spółkę w postaci wpisu sądowego lub poprzez zwrócenie tej kwoty Skarżącej z kasy WSA w Poznaniu. Nadto wniosła o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie odpisu wraz z uzasadnieniem. W przypadku nieuwzględnienia wniosku o uzupełnienie wyroku wniosła o potraktowanie tego wniosku jako zażalenia w przedmiocie kosztów. Uzasadniając napisała, że skoro wniosła do sądu jedną skargę, która nie powinna być rozdzielona na dwie odrębne skargi, to była zobowiązana do wniesienia tylko jednej opłaty sądowej.