Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski po rozpoznaniu w dniu 14 września 2007r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg C.C. z dnia [...] na decyzje Burmistrza K.: - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] - [...] w przedmiocie zasiłków celowych i zasiłków okresowych postanawia: odrzucić skargi /-/ P. Miładowski
Skargą z dnia [...] września 2006r. C.C. zaskarżyła między innymi wskazane w sentencji postanowienia rozstrzygnięcia Burmistrza K. w przedmiocie zasiłku celowego.
Z odpowiedzi na zarządzenie tutejszego Sądu nadesłanej przez Kierownika Biura Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2006r. (k. 19 akt sądowych), wynika, że skarżąca od pierwszoinstancyjnych decyzji wskazanych w sentencji postanowienia nie wniosła odwołania do organu wyższego rzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r., nr153, poz.1269, dalej: u.s.a.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności organów administracji publicznej. Jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, kontrola, o której mowa w art.1 §1 u.s.a., sprawowana jest pod względem zgodności z prawem - art. 1 § 2 u.s.a. Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do ustalonego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów. Wskazana powyżej kontrola merytoryczna, dotycząca istoty sprawy możliwa jest dopiero gdy skarga wnoszona przez stronę spełnia warunki określone przepisami prawa - w tym w szczególności w kodeksie postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000r., nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.) i w ustawie z 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002r., nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.).
Artykuł 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. wskazuje, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne. Jednakże kontrola ta uzależniona jest od spełnienia warunku określonego w art. 52 § 1 p.p.s.a. - który to przepis stanowi, że skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służył one skarżącemu w postępowaniu administracyjnym. Nie ulega wątpliwości, że skarżącej w rzeczonej sprawie przysługiwał środek zaskarżenia w postaci odwołania od decyzji pierwszoinstancyjnych.
Powołany powyżej przepis jest odbiciem ogólnych zasad postępowania administracyjnego, w tym zasady dwuinstancyjności postępowania wyrażonej w art. 15 k.p.a. i harmonizuje z przepisem art. 16 § 2 k.p.a. wskazującym, że decyzje mogą być zaskarżane do sądu administracyjnego z powodu ich niezgodności z prawem, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych ustawach.
Jak wynika z akt administracyjnych oraz pisma z [...] grudnia 2006r. nadesłanego przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze (k.19 akt sądowych), od decyzji wydanych w pierwszej instancji skarżąca mimo prawidłowych pouczeń, nie wniosła odwołań.
Wobec powyższego należy wskazać, że kontroli Sądu podlegać mogą jedynie decyzje, co do których - zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a. wyczerpane zostały środki zaskarżenia.
Wobec powyższych ustaleń Sąd orzekł jak w sentencji zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
/-/P. Miładowski
MB