Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. W. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego postanawia odmówić przywrócenia terminu.
Wyrokiem z dnia 13 grudnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
W dniu 7 stycznia 2013 r. (data stempla pocztowego na kopercie) skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia wyroku wskazując, że błędnie zinterpretowała pouczenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej Ppsa) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1 Ppsa, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Ponadto we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 2 i 4 Ppsa)
W pierwszej kolejności wskazać należy, że przywrócenie terminu uzależnione jest od spełnienia określonych przesłanek pozytywnych, których istnienie pozwala na przywrócenie terminu, i negatywnych, których istnienie czyni przywrócenie terminu niedopuszczalnym. Brak winy po stronie dokonującego czy zamierzającego dokonać określoną czynność procesową stanowi konieczną, a jednocześnie podstawą przesłankę przywrócenia terminu. W postanowieniu z dnia 29 października 1999 r.( I CKN 556/98, LEX nr 50702) Sąd Najwyższy stwierdził, iż sąd może uwzględnić wniosek strony o przywrócenie uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej jedynie wtedy, gdy ustalone zostanie, że uchybienie to nastąpiło bez winy strony. Wynika stąd, że w razie gdy ustalone przez sąd okoliczności uchybienia świadczą o zachowaniu się strony, noszącym znamiona winy - w jakiejkolwiek jej postaci, a zatem także winy polegającej na niedbalstwie, sąd nie może dokonać przywrócenia uchybionego terminu. Ponadto w postanowieniu z dnia 12 stycznia 1999 r.( II UKN 667/98, OSNP-wkł. 1999/8/6) Sąd Najwyższy zauważył, iż przy ocenie braku winy, jako przesłance przywrócenia terminu procesowego, uchybionego przez stronę dotkniętą nawet ciężkim schorzeniem (inwalidztwo drugiej grupy) nie można rezygnować z wymagania należytej staranności człowieka przejawiającego dbałość o swe własne życiowo ważne sprawy.
Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Po stronie zainteresowanego istnieje obowiązek wskazania na istnienie przeszkód, które - w jego ocenie - uniemożliwiły dokonanie określonej czynności w zakreślonym terminie. Muszą to być okoliczności istniejące obiektywnie, niezależne od woli strony.
Do takich niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zwykło zaliczać się okoliczności takie jak powódź, pożar, katastrofa, nagła choroba strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika.
Odnosząc powyższe uwagi ogólne do niniejszej sprawy, stwierdzić należy, iż skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu. Należy zauważyć, iż skarżąca nie stawiła się na rozprawie, ale w zawiadomieniu o terminie rozprawy została ona pouczona o skutkach niestawiennictwa na niej. Tutejszy Sąd stosownie do Zarządzenia Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego nr 8 z dnia 25 kwietnia 2006 r., od 1 czerwca 2006 r. stosuje druk zawiadomienia o terminie rozprawy w treści którego znajduje się pouczenie odnośnie kiedy i w jaki sposób skarżąca może otrzymać odpis wyroku.
Natomiast okoliczność, że skarżąca, jak podaje we wniosku, źle zrozumiała pouczenie odnośnie warunków sporządzenia uzasadnienia wyroku oddalającego skargę, oraz sposobu i terminu wniesienia środka zaskarżenia od tego wyroku, nie mogą być zdaniem Sądu uznane za okoliczności przemawiające za brakiem winy w uchybieniu terminu.
Zdaniem Sądu skarżąca przy dochowaniu należytej staranności, w razie wątpliwości, mogła w Wydziale Informacji Sądowej uzyskać stosowne wyjaśnienia co do procedury.
W tym stanie rzeczy, Sąd na podstawie art. 86 § 1 Ppsa postanowił jak w sentencji.