Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kaja Angerman po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. i S. K. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 7 sierpnia 2018 r. sygn.akt IVSA/Wa 1030/18 w sprawie ze skargi D. i S. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na nabycie nieruchomości rolnej postanawia: odmówić przywrócenia terminu
Wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2018 r. sygn.akt IVSA/Wa 1030/18 tutejszy Sąd oddalił skargę D. i S. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na nabycie nieruchomości rolnej.
W dniu 21 sierpnia 2018 r.(data nadania w urzędzie pocztowym) pełnomocnik skarżących złożyła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku. Wyjaśniła, iż w dniu rozprawy w sądzie przebywała na urlopie wypoczynkowym, a kancelarię prowadzi jednoosobowo oraz nie mogła ustanowić substytucji, gdyż życzeniem klientów była jej osobista reprezentacja w sądzie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016r., poz. 718 dalej: "p.p.s.a.") czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna, przy czym, w przypadku jeżeli strona nie dokonała czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.).
Tryb złożenia wniosku o przywrócenie terminu szczegółowo reguluje art. 87 p.p.s.a. W myśl art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Natomiast art. 87 § 2 p.p.s.a. stanowi, że w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Kryterium braku winy o jakiej mowa w art. 87 § 2 p.p.s.a stanowiące przesłankę zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Zarówno w nauce postępowania administracyjnego, jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, panuje zgodność, że oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. (J.P. Tarno - "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2004, s. 149). O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wówczas, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie terminu ma zatem charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wówczas, gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wykaże, iż niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas.
W ocenie Sądu, okoliczności powoływane przez pełnomocnika skarżących w celu uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu, nie stanowią wystarczającej (właściwie, z założenia, jakiejkolwiek) podstawy do jego przywrócenia. Podniesiona w uzasadnieniu wniosku okoliczność przebywania przez pełnomocnika na urlopie i spowodowany tym faktem brak możliwości złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku w ustawowym terminie nie mogą stanowić przyczyny w dostateczny sposób usprawiedliwiającej uchybienie terminu, lub wyłączających winę w uchybieniu terminu. Pełnomocnik skarżących planując urlop powinien dochować należytej staranności w prowadzeniu swoich spraw i zorganizować pracę w ten sposób by jego nieobecność nie odbiła się w sposób negatywny na wykonywanych przez niego obowiązkach. Prowadząc profesjonalną działalność pełnomocnik powinien wziąć pod uwagę okoliczność choroby, urlopu czy też innych nagłych nawet zdarzeń powodujących niemożliwość wykonywania powierzonych mu zadań. Podkreślenia wymaga również, że standardy staranności jakim odpowiadać winny działania profesjonalnego pełnomocnika musza być w sposób oczywisty oceniane surowo i skrupulatnie. Jest to bowiem osoba dysponująca zarówno wiedzą prawną jak i mająca świadomość konsekwencji prawnych podejmowanych przez siebie działań jak i zaniechań. Z tego też względu jej działania podejmowane w imieniu mocodawców cechować winna szczególna staranność. Jak wskazuje NSA (wyrok z 19 maja 2015r. sygn. akt I OZ 490/15) na pełnomocniku spoczywa obowiązek takiej organizacji pracy, a zwłaszcza starannego powierzania swoich obowiązków na czas nieobecności (np. urlopu), by zapewnić jak najskuteczniejszą ochronę interesów reprezentowanej przez siebie osoby. Błędnym byłoby stwierdzenie, że urlop pełnomocnika zwalnia go od odpowiedzialności za terminowość dokonywania czynności w prowadzonych sprawach.
W konsekwencji ocenić trzeba, że we wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku nie uwiarygodniono stosowną argumentacją dostatecznej staranności oraz faktu, że przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie czynności w terminie była obiektywna i niezależna od pełnomocnika skarżących.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł, jak w sentencji postanowienia.