Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 2 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w sprawie ze skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] stycznia 2015 r. [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 10 września 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 1045/15 odrzucił skargę Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad wniesioną na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomości oznaczone jako działki nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha z obrębu [...], gm. [...].
Przyczyną, która legła u podstaw odrzucenia skargi było nieuczynienie przez profesjonalnego pełnomocnika skarżącego zadość wezwaniu i nieuzupełnienie braku formalnego skargi w postaci złożenia pełnomocnictwa Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...], na które powołuje się Dyrektor Oddziału M.N. w udzielonym radcy prawnemu S.T. pełnomocnictwie z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...].zew., przez co pełnomocnik - radca prawny S.T. - nie wykazał, że jest podmiotem umocowanym do wniesienia skargi i działania w postępowaniu przed sądem administracyjnym w imieniu Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad.
Odpis powyższego nieprawomocnego postanowienia Sądu z dnia 10 września 2015 r. wraz z uzasadnieniem doręczony został pełnomocnikowi skarżącego w dniu 18 września 2015 r.
W piśmie opatrzonym datą 24 września 2015 r., a nadanym w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 25 września 2015 r., profesjonalny pełnomocnik skarżącego zgłosił wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, dołączając jednocześnie kserokopię poświadczoną za zgodność z oryginałem pełnomocnictwa udzielonego w dniu [...] grudnia 2010 r. nr [...] przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Dyrektorowi Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad M.N.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik w pierwszej kolejności podniósł, że stroną w niniejszym postępowaniu jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w [...]. Pełnomocnictwa do reprezentacji Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad udziela jego Dyrektor, który jest z kolei upoważniony przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. W tym miejscu pełnomocnik podniósł, że do skargi zostało dołączone pełnomocnictwo do reprezentowania Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w [...] udzielone radcy prawnemu S.T. przez Dyrektora Oddziału w [...] M.N.. Pełnomocnik wskazał, że jego praktyką przy wnoszeniu jakiegokolwiek pisma w sprawie jest załączanie kompletu pełnomocnictw. Pełnomocnik miał przekonanie, że tak też było w przypadku przedmiotowej skargi. Jednakże w następnym zdaniu uzasadnienia wniosku pełnomocnik podniósł, że z uwagi na fakt, że świadczy on obsługę od lutego 2015 r., początkowo załączał wyłącznie pełnomocnictwo procesowe oraz pełnomocnictwa dla Dyrektora N., albowiem akt mianowania dla Generalnego Dyrektora L.W. został przekazany do Wydziału Obsługi Prawnej dopiero po miesiącu od rozpoczęcia świadczenia obsługi. W dalszej części uzasadnienia wniosku pełnomocnik podał, że po zapoznaniu się z treścią wezwania z dnia 7 sierpnia 2015 r. uznał, że wezwanie dotyczy aktu mianowania L.W.. Pełnomocnik podniósł, że sposób sprecyzowania wezwania do uzupełnienia braku formalnego skargi jest dosyć nieprecyzyjny i mógł wprowadzić w błąd przy ustalaniu, które pełnomocnictwo miał na myśli Sąd. Z uwagi na nieprecyzyjność w sformułowaniu wezwania zostało załączone niewłaściwe pełnomocnictwo. W takiej sytuacji, zdaniem pełnomocnika, Sąd widząc zamiar pełnomocnika strony winien skorzystać z instytucji ponownego wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi. Jednocześnie pełnomocnik nadmienił, że pełnomocnik "główny" w czasie wykonywania wezwania Sądu przebywał na urlopie, a realizacją zobowiązania zajmował się pracownik, który nie znając stanu sprawy mógł popełnić błąd. Pełnomocnik skarżącego, powołując się na treść art. 168 § 1 kpc i komentarz do tego przepisu oraz na postanowienie Sądu Najwyższego z 1974 roku stwierdził, że w jego ocenie można przyjąć, że do nieuzupełnienia braku w terminie doszło nie z winy strony, ewentualnie przy przyjęciu lekkiego niedbalstwa.