Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Aneta Żak po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi E. R. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2008 r., nr [....] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez: 1) zwolnienie od kosztów sądowych; 2) ustanowienie radcy prawnego z urzędu, o którego wyznaczenie zwrócić się do Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.
Skarżąca wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika procesowego - radcy prawnego - w postępowaniu dotyczącym jej skargi na opisane w sentencji postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W uzasadnieniu wniosku oraz w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe w mieszkaniu o pow. 35 m2 i utrzymuje się ze świadczeń z ZUS-u w wysokości 1008,62 zł miesięcznie netto (emerytura i dodatek pielęgnacyjny). Wysokość otrzymywanego świadczenia wnioskodawczyni udokumentowała zaświadczeniem z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z [...] lutego 2009 r. Skarżąca wskazała, że jest inwalidą I grupy o skrajnie wysokim stopniu niedowidzenia i miesięcznie na lekarstwa wydaje ok. 200 zł. Oświadczyła ponadto, że leczy się na jaskrę, astmę, cukrzycę i zaniki pamięci oraz że mieszka w lokalu o niskiej wartości, pozbawionym centralnego ogrzewania i wymagającym remontu. W uzasadnieniu wniosku skarżąca podała ponadto, że nie posiada przedmiotów wartościowych, a osiągany dochód ledwie wystarcza na utrzymanie się. Z powyższych względów skarżąca nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania, kosztów dojazdu do W. oraz kosztów pełnomocnika procesowego z wyboru. W odpowiedzi na wezwanie sądowe skarżąca przedstawiła ponadto: a) zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2009 r. o wysokości pobieranej emerytury, b) wypisy z orzeczenia komisji lekarskiej oraz z orzeczenia lekarza orzecznika ZUS w C.; c) kartę wypisową ze szpitala w O. z 7 lipca 2008 r., d) skierowanie na konsultacje internistyczne z dnia 2 lipca 2008 r., d) skierowanie do poradni specjalistycznej z dnia 25 lutego 2009 r. oraz e) dowód wypłaty kwoty 4000 zł z rachunku bankowego wraz z dowodem likwidacji lokaty bankowej. W piśmie z dnia 4 marca 2009 r. skarżąca wyjaśniła, że posiadane oszczędności w kwocie 4000 zł wydała na zakup opału, wersalki, niewielki remont mieszkania oraz leczenie i rehabilitację.
Mając powyższe na uwadze należało zważyć, co następuje:
Przyznanie prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady, iż strony ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie (art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej: p.p.s.a. Z dyspozycji art. 243 § 1, oraz art. 245 §§ 1-3 p.p.s.a. wynika, że właściwy sąd administracyjny może na wniosek strony, złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku, przyznać jej prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. W rozpoznawanej sprawie skarżąca wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie pełnomocnika procesowego, a zatem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Warunkiem przyznania prawa pomocy w tym zakresie jest wykazanie przez wnioskodawcę, że nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.).
Ocena okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku oraz dokumentów znajdujących się w aktach sprawy uzasadnia przyznanie skarżącej prawa pomocy w żądanym zakresie. Należy bowiem stwierdzić, że skarżąca - 67-letnia inwalidka I grupy - prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, a jej miesięczny dochód wynosi ok. 1000 zł, przy czym nie posiada ona oszczędności ani przedmiotów wartościowych, co pozwoliłoby przyjąć, że może wygospodarować środki, które mogłyby zostać przeznaczone na uiszczenie wymaganych opłat sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z wyboru. Biorąc pod uwagę aktualny poziom cen i opłat za dobra i usługi, których nabycie jest niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych należało uznać, że dochód, którym skarżąca dysponuje uniemożliwia jej zabezpieczenie środków finansowych na potrzeby wszczętego postępowania sądowoadministracyjnego. Trudna sytuacja finansowa i życiowa skarżącej (stwierdzone inwalidztwo I grupy i pogarszający się stan zdrowia skarżącej) prowadzi do wniosku, że wnioskodawczyni wykazała, iż nie ma środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania w przedmiotowej sprawie, wobec czego, w celu zachowania prawa strony do rozpatrzenia jego sprawy przez Sąd, zasadnym jest przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., należało postanowić jak w sentencji.