Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o z siedzibą w W. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2011 r. Nr [...] w przedmiocie uzgodnienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: 1) odrzucić skargę; 2) zwrócić skarżącemu cały uiszczony wpis sądowy w kwocie 100 (sto) złotych.
[...] Sp. z o.o. z siedzibą w W., reprezentowana przez r.pr. A. H. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2011 r. Nr [...], którym uzgodniono projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] w W..
W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków wniósł o jej odrzucenie podnosząc, że skarga na powyższe postanowienie jest niedopuszczalna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd administracyjny rozpoznając skargę w pierwszej kolejności bada, czy podmiot wnoszący skargę posiada legitymację skargową oraz czy zaskarżony akt, czynność lub bezczynność organu administracji publicznej podlega kontroli sądu.
Zgodnie z art. 50 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej P.p.s.a.) Sąd wszczyna postępowanie na podstawie skargi wniesionej przez uprawniony podmiot, którym według § 1 wyżej wspomnianego przepisu jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawowo przyznano takie uprawnienie ( art. 50 § 2 P.p.s.a.).
Na wstępie należy wskazać, iż postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] lipca 2011 r. Nr [...], którego legalność kwestionuje strona skarżąca, zostało wydane na wniosek Prezydenta W. i dotyczyło uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] w W.. Było to zatem postanowienie uzgodnieniowe, wynikające z treści art. 17 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania tego postanowienia.
Uzgodnienie projektu planu wymaga wydania postanowienia (art. 24 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Formą kontroli odmowy takiego rozstrzygnięcia jest wniesienie zażalenia (wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy) do organu odwoławczego (por. wyrok NSA z dnia 6 lipca 2010r sygn. akt II OSK 1097/09).
Należy jednak mieć na uwadze, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych zgodnie przyjmuje się, że w procedurze uzgodnień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie są uznawane za strony ani właściciele, ani użytkownicy wieczyści terenów objętych planem, a status strony ma jedynie organ gminy. Powyższe oznacza, że zażalenie (wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy) na postanowienie w przedmiocie uzgodnienia projektu miejscowego planu może wnieść jedynie wójt, burmistrz lub prezydent miasta, który sporządzał dany projekt planu.
Uzasadniając powyższy pogląd należy wskazać, że uzgadnianie projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest jednym z etapów procedury planistycznej, prowadzącej do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - aktu prawa miejscowego. Procedurę planistyczną w gminie regulują przepisy rozdziału 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepisy natomiast ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: "Kpa") mają zastosowanie tylko w przypadkach ściśle określonych, tak jak to ma miejsce w art. 24 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.