Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Napiórkowska po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. N. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. N. na postanowienie Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia postanawia: pozostawić wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W piśmie z dnia 14 lipca 2014 r., nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, J. N. zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Zgodnie z zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 17 lipca 2014 r. wezwano skarżącego do złożenia wniosku na urzędowym formularzu, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Pomimo upływu zakreślonego terminu, skarżący nie złożył wniosku na urzędowym formularzu. Z tego względu, zarządzeniem z dnia 10 września 2014 r. referendarz sądowy pozostawił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Od powyższego zarządzenia skarżący wniósł w ustawowym terminie sprzeciw. Zgodnie z zarządzeniem z dnia 6 października 2014 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu poprzez jego podpisanie. W dniu 3 listopada 2014 r. wpłynął do Sądu podpisany egzemplarz sprzeciwu. W jego treści skarżący podniósł, że orzeczenie referendarza sądowego jest wadliwe, gdyż nie dysponował formularzem. Stwierdził, iż nie otrzymał formularza wniosku wraz z wezwaniem do uzupełnienia braku formalnego. Ponadto skarżący wskazał, że szczegółowo zobrazował swoją sytuację finansową, co winno być wystarczające do rozpoznania wniosku i przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 252 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru. Wzór ten został ustalony przez Radę Ministrów w rozporządzeniu z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępniania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. Nr 227, poz. 2245). Zgodnie zaś z art. 257 p.p.s.a., wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu, pozostawia się bez rozpoznania.
W niniejszej sprawie skarżący nie złożył wniosku o przyznanie prawa pomocy w formie odpowiadającej wymogom określonym w art. 252 § 2 p.p.s.a. i z tego względu został wezwany do usunięcia braku formalnego wniosku, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, wezwanie doręczono skarżącemu w dniu 31 lipca 2014 r. (k. 25), a jako załącznik do pisma z dnia 18 lipca 2014 r. wskazano w jego treści formularz PPF.
Skarżący zakwestionował okoliczność przesłania przez Sąd urzędowego formularza wniosku dopiero w sprzeciwie z dnia 29 września 2014 r., tj. po upływie około 2 miesięcy od dnia doręczenia wezwania do uzupełnienia ww. braku formalnego wniosku, co poddaje w wątpliwość zasadność podniesionego zarzutu. Po dostrzeżeniu ewentualnego braku w doręczonej korespondencji, skarżący powinien bowiem niezwłocznie wystąpić o przesłanie formularza, czego jednak nie uczynił. Dodatkowo odbiór wezwania wraz z załączonym formularzem PPF potwierdza ww. zwrotne poświadczenie odbioru znajdujące się w aktach sprawy, na którym w rubryce "rodzaj przesyłki" widnieje również adnotacja "formularz PPF".
Z tych przyczyn, ze względu na niezłożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu, na podstawie art. 257 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.