Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Groński po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy postanawia: - odrzucić skargę.
Pismem (bez daty), nadanym w Urzędzie pocztowym w [...] w dniu 3 marca 2015 r. A. S. wniósł skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. (nr [...]) w przedmiocie odmowy udzielenia skarżącemu zezwolenia na pobyt czasowy.
Zaskarżona decyzja zawierała pouczenie o prawie wniesienia odwołania do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców za pośrednictwem organu I instancji w terminie 14 dni od daty otrzymania rozstrzygnięcia. Skarżący skorzystał z tego prawa, wnosząc odwołanie od ww. decyzji do organu odwoławczego. A. S. wywiódł także do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na opisaną decyzję organu I instancji.
Wojewoda [...] w odpowiedzi na skargę, wniósł o jej odrzucenie. W uzasadnieniu organ przedstawił przebieg postępowania administracyjnego w sprawie - podał, że w dniu 11 lutego 2015 r. cudzoziemiec wniósł odwołanie od decyzji organu I instancji, jednakże nie zostało ono jeszcze przez organ odwoławczy rozpoznane, a prawo do wniesienia skargi powstaje po wyczerpaniu trybu, o którym mowa w art. 52 § 1 P.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
W myśl art. 52 § 2 P.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziane w ustawie. Oznacza to, że wniesienie skargi do sądu administracyjnego możliwe jest dopiero wówczas, gdy strona wyczerpie środki zaskarżenia służące jej na etapie postępowania administracyjnego. Jednocześnie, przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego może być jedynie akt wydany przez organ wyższego stopnia po rozpoznaniu środka odwoławczego.
Trzeba podkreślić, że obowiązek wyczerpania trybu zaskarżenia na drodze administracyjnej wynika z zasady pierwszeństwa trybu administracyjnej kontroli postępowania organu administracyjnego w stosunku do kontroli sądowej. Natomiast tryb administracyjny właściwy do rozstrzygania spraw indywidualnych w drodze decyzji administracyjnych oparty jest na zasadzie dwuinstancyjności postępowania określonej w art. 15 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), zwanej dalej K.p.a., która daje stronie prawo domagania się dwukrotnego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia jej sprawy przez organy administracji. W przypadku zrezygnowania przez stronę z prawa do wniesienia środka zaskarżenia od decyzji w administracyjnym toku instancji, stosownie do art. 52 § 1 P.p.s.a., niemożliwe jest poddanie działalności organu administracji kontroli sądowej.
W rozpoznawanej sprawie strona skarżąca wniosła skargę na decyzję wydaną w pierwszej instancji, co prawda po uprzednim wniesieniu odwołania do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, ale przed jego rozpoznaniem w postępowaniu odwoławczym. Tymczasem samo wniesienie środka zaskarżenia nie jest równoznaczne ze spełnieniem warunku, o którym mowa w art. 52 § 1 P.p.s.a. O spełnieniu tego warunku można bowiem mówić dopiero po rozpoznaniu wniesionego środka zaskarżenia odwołanie przez organ administracji publicznej wyższego stopnia.
Reasumując, za niedopuszczalne jest wniesienie skargi na decyzję organu pierwszej instancji, bez uprzedniego wyczerpania administracyjnego trybu zaskarżenia. W niniejszej sprawie warunek wyczerpania środków zaskarżenia w ramach administracyjnego toku instancji nie został spełniony, bowiem decyzja, której legalność została zakwestionowana przez skarżącego, nie była jeszcze przedmiotem kontroli właściwego organu odwoławczego.
Z tych względów Sąd, na podstawie art. 52 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. odrzucił skargę jako niedopuszczalną.