W ocenie Sądu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu tego terminu. W nadesłanych do Sądu pismach datowanych na 24 sierpnia 2012 r. (k. 48) i 25 sierpnia 2012 r. (k. 51), stanowiących wniosek o przywrócenie terminu i jego uzupełnienie oraz w kolejnym piśmie datowanym na 21 listopada 2012 r. (k. 79) nie podał żadnej okoliczności wskazującej na brak winy w uchybieniu terminu. Co prawda skarżący w piśmie, które wpłynęło do Sądu w dniu 27 sierpnia 2012 r. (k. 50) oraz w piśmie datowanym na 17 grudnia 2012 r. (k. 100) wspomniał o swoim pobycie w szpitalu, lecz termin do wykonania wezwania Sądu z dnia 23 stycznia 2013 r. o nadesłanie dokumentu mogącego uprawdopodobnić pobyt w szpitalu upłynął bezskutecznie.
Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej (w tym przypadku - terminowego wniesienia skargi). Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy.
Przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt II OZ 179/12).
Do uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej niezbędne jest przynajmniej uprawdopodobnienie, że okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu rzeczywiście zaistniały, a ich wystąpienie było niezależne od woli strony (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2012 r., II OZ 254/12).
W związku z tym, że skarżący w wyznaczonym terminie nie nadesłał dokumentu mogącego uprawdopodobnić pobyt w szpitalu, Sąd na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.