Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 4 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. G. na działanie Rady Miasta W. postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
Skarżący T. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, za pośrednictwem Rady W. na działania Rady, Prezydenta W., radcę prawnego reprezentującego organ, Dyrektora ZDM i innych pracowników Urzędu W., polegające na łamaniu prawa.
Następnie na urzędowym formularzu zwrócił się o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) - dalej zwaną Ppsa, prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Jednakże stosownie do art. 247 Ppsa prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
O oczywistej bezzasadności skargi można mówić wtedy, gdy bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, jest zupełnie oczywiste, iż skarga nie może zostać uwzględniona. Przy czym stwierdzenie przez sąd oczywistej bezzasadności skargi powoduje, że skarga taka podlegać będzie oddaleniu bądź odrzuceniu. Wskazany przepis nie różnicuje przyczyn bezzasadności skargi, należy zatem stwierdzić, że prawo pomocy nie przysługuje zarówno w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych jak i z przyczyn uregulowanych w przepisach materialnoprawnych (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wyd. 2.).
W niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, albowiem skarga jest niedopuszczalna.
Skarga T. G. stanowi w istocie skargę na działanie organu administracji w rozumieniu art. 227 K.p.a.
Tymczasem w sprawach tego rodzaju sądy administracyjne nie są właściwe. Skargi zawarte w Dziale VIII Kpa (w tym skarga z art. 227 Kpa) związane są z krytyką wykonywania zadań przez właściwe organy lub ich pracowników. Skargi te zatem nie podlegają kontroli sądu administracyjnego zarówno na podstawie powołanego wyżej art. 3 Ppsa, jak i na podstawie przepisów ustaw szczególnych.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności stwierdzić należy, że ze względu na oczywistą bezzasadność skargi na podstawie art. 247 Ppsa należało orzec jak w sentencji. Przy orzekaniu na podstawie powołanego przepisu Sąd nie badał sytuacji finansowej skarżącego i jego możliwości płatniczych.