Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Łukasz Krzycki po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, tj. poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji autostrady postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy -
Wnioskiem z dnia 25 września 2008 r. złożonym na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy (PPF) wnioskodawca wniósł o zwolnienie z kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję wymienioną w sentencji niniejszego postanowienia.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawca wskazał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i nie posiada dochodów pozwalających na pokrycie kosztów związanych z prowadzeniem sprawy. Wyjaśnił, że w skład jego majątku wchodzi mieszkanie o powierzchni 69 metrów kwadratowych, nieruchomość rolna o powierzchni około 25 ha oraz niezabudowana działka (5000 metrów kwadratowych). Wnioskodawca nie posiada żadnych oszczędności ani przedmiotów wartościowych. Oświadczył ponadto, że ciąży na nim obowiązek alimentacyjny w wysokości 550 złotych.
W związku wątpliwościami odnoszącymi się do sytuacji majątkowej skarżącego zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 15 października 2008 r. wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia wniosku w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma wykonującego zarządzenie.
Wezwanie doręczono wnioskodawcy w dniu 6 listopada 2008 r., jednakże pozostało ono bez odpowiedzi.
Postanowieniem z dnia 3 grudnia 2008 r. referendarz sądowy odmówił przyznania wnioskodawcy prawa pomocy. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, w szczególności, iż: (-) zasadnicze wątpliwości wzbudziła kwestia źródeł czerpania przez wnioskodawcę środków na bieżące utrzymanie się w sytuacji, w której z oświadczeń wnioskodawcy wynika, iż prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i nie osiąga żadnych dochodów, (-) wątpliwości tych wnioskodawca, wezwany do uzupełnienia wniosku w trybie art.255 p.p.s.a. nie wyjaśnił, (-) wnioskodawca nie podał też przyczyn, z powodu których uchylił się od wypełnienia tego obowiązku, (-) brak możliwości ustalenia rzeczywistej sytuacji majątkowej wnioskodawcy, wynikający z uchylenia się od przedłożenia na sądowe wezwanie informacji o swojej sytuacji bytowej, również w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego uzasadnia odmowę przyznania prawa pomocy.
Pismem datowanym na 18 grudnia 2008 r. wnioskodawca wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z dnia 3 grudnia 2008 r. Wnioskodawca podniósł, iż nie doręczono mu wezwania do uzupełnienia wniosku, jak również nie doręczono mu pouczenia o skutkach niedopełnienia nałożonego obowiązku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art.260 p.p.s.a. w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie. Z powyższego wynika, iż w związku z wniesionym przez skarżącego sprzeciwem od postanowienia referendarza z dnia 3 grudnia 2008 r. utraciło ono moc, a obowiązkiem Sądu jest dokonanie ponownej oceny, czy zachodzą podstawy do przyznania skarżącemu prawa pomocy.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z powyższego wynika, iż ciężar wykazania przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na osobie wnoszącej o przyznanie prawa pomocy. Wnioskodawca winien zatem przedstawić swój rzeczywisty stan majątkowy oraz możliwości płatnicze i w oparciu o powyższe wykazać, iż nie pozwalają one na poniesienie w całości lub w części kosztów postępowania. Twierdzenia wnioskodawcy podlegają weryfikacji przez sąd administracyjny.