Wniosek w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy, udzielenia ochrony uzupełniającej i wydalenia z terytorium RP
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 25 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. C. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi E. C. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy, udzielenia ochrony uzupełniającej i wydalenia z terytorium RP postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi

Uzasadnienie strona 1/2

W piśmie z dnia 13 maja 2013 r. E. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wraz ze skargą na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy, udzielenia ochrony uzupełniającej i wydalenia z terytorium RP, wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.

W uzasadnieniu wniosku wskazał, że przyczyną niedochowania terminu była okoliczność, że znajdował się w złym stanie fizycznym, przeziębił się, miał gorączkę i nie wiedział, że mija termin na wniesienie odwołania od decyzji.

Z uwagi na wątpliwości co do daty wniesienia skargi Sąd wezwał skarżącego w piśmie z dnia 14 sierpnia 2013 r. do podania , w jakiej dacie wniósł skargę.

W odpowiedzi na powyższe pismo skarżący podał, że skargę przesłał w dniu 23 kwietnia 2013 r. Do pisma dołączył także oświadczenie żony z dnia 3 września 2013 r., że skargę wydano w dniu 23 kwietnia 2013 r.

W piśmie z dnia 10 września 2013 r. Sąd wezwał skarżącego do nadesłania dokumentu, z którego wynikałoby, że skargę faktycznie nadał w dniu 23 kwietnia 2013 r. oraz wyjaśnienia, z jakiego powodu wnosi o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, skoro skargę - jak twierdzi - wniósł w dniu 23 kwietnia 2013 r., a więc z zachowaniem ustawowego terminu. Ponadto Sąd zobowiązał skarżącego do wyjaśnienia dlaczego pod skargą i wnioskiem o przywrócenie terminu widniej data "13.05.2013 r." skoro skarga została nadana 23 kwietnia.

W piśmie z 12 września 2013 r. skarżący powtórzył, że data jego skargi to 23 kwietnia 2013 r., poza tym istotą sprawy nie powinien być termin, w jakim skarga została wniesiona, lecz zagrożenie dotyczące jego samego i członków jego rodziny związane z pochodzeniem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Podstawową kwestią mającą znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu było ustalenie, w jakiej dacie faktycznie skarga została wniesiona. Zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu w dniu 11 kwietnia 2013 r. Jeżeli zatem skargę do Sądu faktycznie wniesiono w dniu 23 kwietnia 2013 r. - jak twierdzi skarżący, to skarga wniesiona zostałaby w terminie i nie byłoby konieczności rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia.

W ocenie Sądu na podstawie znajdującego się w aktach materiału dowodowego nie można przyjąć, że skarga faktycznie została wniesiona w dniu 23 kwietnia 2013 r. Po pierwsze dlatego, że skarżący, mimo wezwania, nie nadesłał żadnego dokumentu, który potwierdzały ten fakt. Po drugie zarówno pod skargą jak i wnioskiem o przywrócenie terminu widnieje data 13 maja 2013 r. Po trzecie skarga wraz z wnioskiem wpłynęła do organu w dniu 14 maja 2013 r. (data prezentaty). Po czwarte dlatego, że skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i podał, dlaczego został on uchybiony. Oświadczenie skarżącego i jego żony co do terminu wniesienia skargi, w świetle pozostałych dowodów, Sąd uznał za niewiarygodne. W ocenie Sądu skarga została wniesiona w dniu 14 maja 2013 r. - dacie wpływu do organu. Z akt sprawy w żaden sposób nie wynika, aby skarga została nadesłana pocztą. Również w odpowiedzi na skargę organ wskazał, że skarga i wniosek zostały złożone w dniu 14 maja 2013 r.

Strona 1/2