Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Karolina Kisielewicz - Malec po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosków J. P. i M. P. o przyznanie prawa pomocy przez ustanowienie adwokata z urzędu w sprawie ze skargi J. P. i M. P. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] maja 2013r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: - odmówić ustanowienia adwokata z urzędu.
Skarżący J. P. i M. P. złożyli w dniu 3 kwietnia 2014r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o przyznanie prawa pomocy w formie ustanowienia adwokata z urzędu w sprawie wszczętej z ich skargi na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] maja 2013r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. Sprawa została zakończona przed WSA w W. wyrokiem z dnia 7 marca 2014r., sygn. akt IV SA/Wa 1545/13.
Na obecnym etapie postępowania skarżący są uprawnieni do złożenia skargi kasacyjnej od wyżej wskazanego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wniesienie skargi kasacyjnej wiąże się dla strony z obowiązkiem ustanowienia fachowego pełnomocnika.
Z treści wniosków o przyznanie prawa pomocy, oświadczenia i dokumentów złożonych prze stronę skarżącą na wezwanie referendarza sądowego wynika, że skarżący wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe, utrzymują się ze świadczeń z zabezpieczenia społecznego: skarżący otrzymuje świadczenie przedemerytalne w wysokości 977,78 zł. brutto miesięcznie, jego żona emeryturę w wysokości 994 zł. brutto miesięcznie. Wnioskodawcy są właścicielami 1/2 domu. Znaczną część dochodów przeznaczają na jego remont (wymiana hydroforu, malowanie stolarki, dachu, ścian) i utrzymanie (oplata za energię elektryczną-190 zł. miesięcznie, telefon 32 zł miesięcznie, wywóz śmieci 12 zł miesięcznie). Wnioskodawcy posiadają także nieruchomość, która - według ich oświadczenia - nie przynosi dochodu, samochód osobowy i w związku z tym ponoszą koszty związane z jego utrzymaniem (ubezpieczenie, przeglądy okresowe). M. i J. P. spłacają kredyt zaciągnięty z przeznaczeniem na zakup nieruchomości.
Stwierdzono, co następuje:
Referendarz stwierdza, że wniosek skarżących o ustanowienie pełnomocnika z urzędu nie jest uzasadniony.
Z akt sprawy wynika, że rozpoznawany wniosek o ustanowienie adwokata jest kolejnym, tj. drugim, wnioskiem skarżących o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym. Po rozpoznaniu pierwszego wniosku w tym przedmiocie, postanowieniem z 21 listopada 2013r. referendarz sądowy zwolnił skarżących od kosztów sądowych w całości. Z tego względu zasadność uwzględnienia rozpoznawanego kolejnego wniosku o prawo pomocy nastąpił w odniesieniu do treści art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a. W sytuacji bowiem, kiedy strona składa dwa kolejne wnioski o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym (najpierw poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, a następnie - w związku z wcześniejszym pozytywnym dla niej rozstrzygnięciem w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych - z wnioskiem o ustanowienie pełnomocnika z urzędu) i uwzględnienie obu wniosków skutkować może przyznaniem stronie uprawnień składających się na prawo pomocy w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a.), przyjęcie, że oba złożone w wyżej opisanych warunkach wnioski o prawo pomocy powinny podlegać rozpatrzeniu przez pryzmat przesłanek z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prowadziłoby do nieuzasadnionego uprzywilejowanie wnioskodawców składających dwa następujące po sobie wnioski o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w stosunku do wnioskodawców występujących z żądaniem przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym i podważałaby ratio legis przyjętego przez ustawodawcę unormowania. Porównanie treści przepisów zawartych w art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. prowadzi do wniosku, że przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym są określone przez ustawodawcę bardziej rygorystycznie niż przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, albowiem wykazanie stanu braku możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.) jest dla strony trudniejsze niż wykazanie, że strona nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).