Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Joanna Dziedzic-Bukowska po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi J. S., D. P., R. P., F. K., D. C., Z. D., T. D., W. D., H. S., K. B., R. S., A. S. na postanowienie Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] maja 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy.
W dniu 26 lipca 2013 r. wpłynął do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek R. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w niniejszej sprawie.
Z formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Utrzymują się oni z dochodów uzyskiwanych z emerytury w wysokości 1719 zł netto miesięcznie. Posiadany majątek obejmuje dom o pow. 58 m2 oraz nieruchomość rolną o pow. 2,20 ha.
Uzupełniając na wezwanie Sądu przedmiotowy wniosek skarżąca w dniu 19 sierpnia 2013 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) nadesłała dokumenty źródłowe potwierdzające wysokość otrzymywanego świadczenia emerytalnego oraz stan konta na rachunku bankowym z ostatnich trzech miesięcy. Skarżąca oświadczyła jednocześnie, że nie uzyskuje dochodów z gospodarstwa rolnego, nie starała się również o dopłaty do gruntów rolnych. Wśród comiesięcznych wydatków koniecznych skarżąca wymieniła: opłatę za energię elektryczną 100 zł, opłatę za gaz 35 zł, opłatę za telefon i internet 117 zł, opłatę za wodę 30 zł, opłatę za opał 250 zł, ratę pożyczki z PKO Bank Polski 193 zł, ratę pożyczki mieszkaniowej z byłego zakładu pracy 115 zł, lekarstwa i dojazdy do specjalistów 100 zł. Łączne koszty skarżąca oszacowała miesięcznie na kwotę 940 zł.
Z nadesłanego wyciągu bankowego wynika, że na dzień 19 sierpnia 2013 r. skarżąca posiadała na koncie dostępne środki w wysokości 4.804 zł.
Rozpoznając wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy należy stwierdzić, iż nie zasługuje on na uwzględnienie.
Na gruncie obowiązujących regulacji prawnych obowiązuje zasada, według której koszty sądowe jak również koszty wynagrodzenia fachowego pełnomocnika pokrywa strona dochodząca swych roszczeń. Tak więc podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby. Instytucja przyznania prawa pomocy jest zatem rozwiązaniem szczególnym i powinna być stosowana w przypadkach wyjątkowych, wobec osób, których sytuacja materialno-bytowa jest trudna.
W rozpatrywanej sprawie wniosek skarżącej dotyczy obu instytucji prawa pomocy tj. zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. Ze względu na tak określone granice wniosku, skarżąca powinna udowodnić, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego. Do wykazania tej okoliczności zobowiązuje ją przepis art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
W niniejszej sprawie skarżąca nie wykazała, że znajduje się w sytuacji materialnej, która kwalifikowałaby ją do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.