Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Aneta Żak po rozpoznaniu w dniu 15 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa postanawia przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 200 zł od skargi wniesionej na decyzję w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji w sprawie przejścia przedsiębiorstwa na własność Państwa z naruszeniem prawa, skarżąca S. K. wniosła o przyznanie jej prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, złożonym na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy (PPF), skarżąca wskazała, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i utrzymuje się z emerytury w wysokości 804,60 zł brutto. Wysokość dochodów wnioskodawczyni udokumentowała odcinkiem przekazu pocztowego, potwierdzającego odbiór przez nią świadczenia emerytalnego za wrzesień 2009 r. Skarżąca wskazała również, że oprócz domu o powierzchni 90 m2 nie posiada żadnego innego majątku nieruchomego, nie posiada również zasobów pieniężnych. Uzasadniając złożony wniosek skarżąca podniosła, że jest osobą w podeszłym wieku (78 lat), schorowaną, zaś otrzymywana emerytura wystarcza jej jedynie na skromne utrzymanie.
Mając powyższe na uwadze należało zważyć, co następuje:
Przyznanie prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady, iż strony ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie (art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.). Z dyspozycji art. 243 § 1, oraz art. 245 §§ 1-3 p.p.s.a. wynika, że właściwy sąd administracyjny może jednak na wniosek strony przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. W rozpoznawanej sprawie skarżąca wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych, a zatem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym. Warunkiem przyznania prawa pomocy w takim zakresie jest wykazanie przez wnioskodawcę, że nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
W odniesieniu do okoliczności faktycznych przedstawionych przez skarżącą w rozpoznawanym wniosku, a także przesłanek przyznania prawa pomocy należało uznać, że wykazana przez skarżącą sytuacja majątkowa może być obiektywnie oceniona jako spełniająca przesłankę z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., co uzasadnia przyznanie wnioskodawczyni prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Mając bowiem na uwadze wysokość dochodu, który pozostaje miesięcznie do dyspozycji skarżącej - tj. ok. 725 zł (netto) oraz fakt, że skarżąca nie posiada oszczędności, przedmiotów wartościowych, ani majątku, który może stanowić dodatkowe źródło dochodów, należało uznać, że wywiązanie się z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w sprawie wiąże się dla skarżącej z niebezpieczeństwem o którym mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., należało postanowić jak w sentencji.