Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K. B. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy oraz zwrot kosztów korespondencji w sprawie ze skargi T. K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: 1) przyznać radcy prawnemu K. B. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług. 2) oddalić wniosek o zwrot kosztów korespondencji.
Postanowieniem z 8 października 2014 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu w niniejszej sprawie prawo pomocy w zakresie całkowitym, tj. zwolnił go od kosztów sądowych oraz ustanowił radcę prawnego.
Pismem z dnia 14 listopada 2014 r. wyznaczony radca prawny uzupełnił skargę, a następnie - pismem z dnia 1 grudnia 2014 r. zwrócił się do Sądu o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu oraz zwrot kosztów korespondencji (koszty przesłania do sądu i skarżącego pisma uzupełniającego skargę oraz pisma skierowanego do skarżącego informującego o ustanowieniu pełnomocnikiem z urzędu - w łącznej kwocie 18,40 zł). W piśmie tym zawarte było oświadczenie, że pomoc prawna nie została przez stronę opłacona.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczególne zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielanej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490).
Zgodnie z § 15 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4, oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Przepis § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c stanowi, że stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji 240 zł. Natomiast stosownie do treści § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przed radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie, mając na uwadze wyżej powołane przepisy oraz fakt, że pełnomocnik udzielił skarżącemu pomocy prawnej (sporządził i złożył pismo uzupełniające skargę oraz brał udział w rozprawie w dniu 15 grudnia 2014 r.) w pierwszej instancji uznano, że należy mu przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 240 zł, podwyższając powyższą kwotę o stawkę podatku od towarów i usług.
W odniesieniu natomiast do wniosku o zwrot wydatków tytułem kosztów korespondencji w łącznej wysokości 18,40 zł, przypomnieć należy, że zgodnie z przywołanym wyżej art. 250 p.p.s.a. wyznaczony pełnomocnik otrzymuje wynagrodzenie w zakresie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Użyte w tym przepisie pojęcie niezbędnych wydatków nie zostało bliżej przez ustawodawcę sprecyzowane. Niemniej nie powinno budzić wątpliwości, że niezbędnym wydatkiem jest tylko taki wydatek, którego konieczność poniesienia związana jest z ochroną w toku postępowania sądowego interesu prawnego mocodawcy.