Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2008 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę D. W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2008 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi. Sąd uznał skargę za niedopuszczalną, ponieważ wniesiono ją przed doręczeniem D. W. odpowiedzi na złożony do organu administracji wniosek o uzupełnienie zaskarżonej decyzji.
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił D. W. przyznania prawa pomocy uznając, że opisana powyżej przyczyna niedopuszczalności skargi czyni ją oczywiście bezzasadną w rozumieniu art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2004 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa.
Uchylając postanowienie z dnia 29 kwietnia 2009 r. w wyniku rozpoznania zażalenia D. W., w uzasadnieniu postanowienia z dnia 23 lipca 2009 r. sygn. akt II OZ 632/09 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że treść postanowienia organu administracji odmawiającego uzupełniania zaskarżonej decyzji powoduje, że skarga w swej istocie odpowiada treści zaskarżonego aktu, a w takiej sytuacji nie sposób mówić o jej oczywistej bezzasadności i całkowitym braku szans na jej uwzględnienie.
Razem z zażaleniem, którego rozpoznanie doprowadziło do uchylenia postanowienia z dnia 29 kwietnia 2009 r. D. W. złożył do Sądu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2008 r. Oba pisma przesłano pocztą, oddając przesyłkę w urzędzie pocztowym w dniu 1 czerwca 2009 r. (karta 108 akt sądowych).
Po zwrocie akt sprawy z Naczelnego Sądu Administracyjnego, postanowieniem z dnia 10 września 2009 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu.
Pełnomocnik wyznaczona przez Okręgową Radę Adwokacką w W. dla D. W. nie wniosła skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2009 r.
W tej sytuacji dopuszczalne stało się rozpoznanie złożonego wraz zażaleniem na postanowienie z dnia 29 kwietnia 2009 r. wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 zd. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
W świetle art. 87 § 1 ppsa, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednakże, stosownie do treści art. 87 § 3 ppsa wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu. Z kolei stosownie do treści art. 87 § 4 ppsa, równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Mając na względzie treść powołanych przepisów, na wstępie należy wyjaśnić, że w ocenie Sądu, przewidziany w art. 87 § 3 ppsa, wymóg złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, nie odnosi się do sytuacji, w której skarga wraz z odpowiedzią na nią i aktami sprawy została już przekazana do sądu w trybie art. 54 § 2 ppsa.