Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 26 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. S. o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] oraz decyzji Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w S. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o rybołówstwie postanawia: - wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji oraz decyzji Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w S. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...].
W skardze z dnia 11 sierpnia 2010 r. Z. S. złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] oraz decyzji Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w S. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...], wymierzającej skarżącemu karę pieniężną w wysokości 20 000 zł za naruszenie przepisów o rybołówstwie.
Uzasadniając żądanie ochrony tymczasowej Z. S. wskazał, iż wymierzono mu w czterech postępowaniach cztery kary pieniężne po 20.000 zł, co stanowi łącznie 80 000 zł. W ocenie skarżącego wysokość kar i skutki ich ewentualnego wyegzekwowania uzasadniają wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zasadą wynikającą z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm., zwana dalej: P.p.s.a.) jest, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Przepis art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a. dopuszcza jednak na wniosek skarżącego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z powyższej regulacji wynika, iż instytucja wstrzymania wykonania aktu ma charakter wyjątkowy, albowiem może mieć miejsce jedynie w przypadku gdy zachodzą przesłanki, o których mowa wyżej. Zastosowanie tej instytucji nie może być poprzedzone oceną zasadności skargi, ponieważ takie działanie sądu, dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego, oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu, sprowadzającą się do przesądu.
Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych wstrzymanie może dotyczyć tylko takiego aktu administracyjnego, który nadaje się do wykonania i podlega wykonaniu.
W wyniku dokonania analizy wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji, w ocenie Sądu zaistniały przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Przedmiotem skargi jest decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] oraz decyzja Okręgowego Inspektora Rybołówstwa Morskiego w . z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia skarżącemu kary pieniężnej w wysokości 20 000 zł za naruszenie przepisów o rybołówstwie, których wstrzymania żąda skarżący.
Utrzymanie w mocy przez organ drugiej instancji decyzji organu pierwszoinstancyjnego powoduje, iż decyzja ta jest ostateczna i wywołuje skutki prawne w niej określone.
W ocenie Sądu wykonanie powyższych decyzji, na mocy których nałożono na skarżącego karę pieniężną, przed zbadaniem ich legalności przez właściwy sąd administracyjny, może spowodować wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a. Dodatkowo należy podkreślić, iż w chwili obecnej przed tut. Sądem toczą się cztery postępowania dotyczące wymierzenia skarżącemu kar pieniężnych w łącznej wysokości 80 000 zł. Ze względu na powyższe, a w szczególności okoliczność, iż w razie niewstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, kara podlegałaby ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, istnieje prawdopodobieństwo spowodowania tym znacznej szkody dla skarżącego.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż zachodzą podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a.
W związku z powyższym na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.