Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Agnieszka Góra - Błaszczykowska po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2009r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi R. D. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] sierpnia 2009r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
R. D. w skardze na decyzję Ministra Infrastruktury z [...] sierpnia 2009r. wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji umarzającej postępowanie odwoławcze w odniesieniu do odwołania wniesionego przez R. D. od decyzji Wojewody [...] z [...] lutego 2009r., ustalającej lokalizację przedsięwzięcia [...] pn.: "Rozbudowa Portu Lotniczego w G. polegająca na budowie drugiego terminala Pasażerskiego Portu Lotniczego im. [...] w G. wraz z obiektami i infrastrukturą towarzyszącą oraz płyty postojowej przedterminalowej dla samolotów".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (D.U. nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej w skrócie: P.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednak sąd może -zgodnie z § 3 powyższego przepisu - wydać na wniosek skarżącego postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody bądź spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powyższego wynika, iż wstrzymanie wykonania ma charakter wyjątkowy, może mieć bowiem miejsce jedynie w przypadku gdy zachodzą wyżej wymienione przesłanki. Zastosowania tej instytucji nie może poprzedzać merytoryczna ocena zasadności skargi, gdyż takie działanie sądu, dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu sprowadzającą się do przedsądu.
Na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania we wniosku o wstrzymanie wykonania aktu administracyjnego przesłanek zawartych w art. 61 § 3 P.p.s.a., tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie aktu (czynności) faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków.
Nawet nie jest wystarczające przy tym samo przywołanie przesłanek określonych w art. 61 §3 P.p.s.a.
Ponadto wstrzymanie może dotyczyć jedynie aktu administracyjnego, który nadaje się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny bądź doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie.
W niniejszej sprawie po pierwsze podkreślenia wymaga fakt, iż co prawda skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, jednak nie uzasadnił go przesłankami, określonymi w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Ponadto w odniesieniu do wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji należy zauważyć, iż w niniejszej sprawie organ drugiej instancji umorzył postępowanie odwoławcze. Decyzja umarzająca postępowanie odwoławcze ze swej istoty nie nadaje się do wykonania i nie podlega wykonaniu. Ma ona charakter formalny, zatem nie powoduje bezpośrednich skutków, o których mowa w art. 61 P.p.s.a.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.