Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA - Danuta Dopierała po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2009 r. Znak: [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji nr [...] (znak: [...]) [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w [...] z dnia [...] maja 2009 r.
B. W., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą "[...]", powoływany dalej jako: "Skarżący", wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] listopada 2009 r., nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] maja 2009 r., nr [...] (znak: [...]) o nałożeniu na Skarżącego kary pieniężnej w kwocie 50.000, zł.
W piśmie procesowym z dnia 11 lutego 2010 r. pełnomocnik Skarżącego zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] maja 2009 r.
W motywach wniosku podał, że Skarżący wezwany został do uiszczenia kary pieniężnej nałożonej decyzją organu I instancji. Podkreślił, że decyzja ta nie jest prawomocna a zgodnie z art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz. U. 2007 Nr 124, poz. 859 ze zm.) - karę uiszcza się w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji. Zdaniem pełnomocnika Skarżącego wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Kwota 50.000, zł. nałożonej na Skarżącego kary jest znaczna. Przedwczesne i pozbawione podstawy prawnej przeprowadzenie egzekucji nienależnej kary zmusi Skarżącego do zakończenia prowadzenia działalności. Skarżący nie posiada oszczędności a przeprowadzenie egzekucji może spowodować pozbawienie Skarżącego majątku, którego zwrot w przyszłości będzie nie możliwy. Wstrzymanie wykonania decyzji pozwoli uniknąć dotkliwych dla Skarżącego konsekwencji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej dalej jako: "p.p.s.a." - wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości aktu lub czynności, o których mowa w § 1 jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Przy rozpatrywaniu wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji pierwszorzędne znaczenie ma ustalenie czy występują przesłanki wstrzymania określone w powołanym powyżej art. 61 § 3 p.p.s.a., przy jednoczesnym braku przepisów szczególnych wyłączających stosowanie instytucji wstrzymania wykonania aktu, oraz czy dany akt nadaje się do wstrzymania jego wykonania. Wstrzymać można bowiem tylko takie akty, które nadają się do wykonania.
Decyzje objęte wnioskiem pełnomocnika Skarżącego nadają się do wykonania ze względu na ich charakter - nakładają one obowiązek uiszczenia kary pieniężnej. Zachodzi także przesłanka wstrzymania wykonania decyzji, przewidziana w art. 61 § 3 p.p.s.a. Nałożona decyzjami kwota kary pieniężnej jest znaczna, gdyż wynosi 50.000, zł. Kwota ta stanowi dla Skarżącego, nie posiadającego środków na pokrycie kary, istotne obciążenie finansowe. Jednorazowe uiszczenie powyższej kwoty kary pieniężnej może ograniczyć czy nawet uniemożliwić prowadzenie przez Skarżącego działalności gospodarczej i tym samym spowodować trudne do odwrócenia skutki związane z uczestniczeniem przez Skarżącego w obrocie gospodarczym.
Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.