Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie skargi J. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków lokalizacji dla inwestycji polegającej na rozbudowie drogi krajowej do parametrów drogi ekspresowej postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym, tj.: 1). zwolnić J. S. od kosztów sądowych, 2). ustanowić adwokata, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
W dniu 26 stycznia 2009 r., za pośrednictwem urzędu pocztowego, J. S. złożył na urzędowy formularzu wniosek o przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi na wskazaną w sentencji decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lipca 2008 r. znak: [...].
Z informacji podanych przez skarżącego w nadesłanym formularzu PPF wynika, że wnioskodawca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną oraz niepełnoletnim synem. Skarżący wskazał, iż jest osobą bezrobotną, a jedynym dochodem jego rodziny jest wynagrodzenie żony, uzyskiwane z tytułu umowy o pracę w wysokości 1200 zł brutto miesięcznie. Z rubryki 7 formularza, dotyczącej stanu majątkowego wynika, że wnioskodawca oprócz nieruchomości rolnej o pow. 0,89 ha nie posiada żadnego majątku, zgromadzonych środków finansowych ani przedmiotów wartościowych.
Uzupełniając na wezwanie Sądu przedmiotowy wniosek skarżący w piśmie procesowym z dnia 14 lutego 2009 r. poinformował, iż nie posiada konta bankowego ani lokat terminowych. Oświadczył ponadto, iż wraz z żoną i synem mieszka u rodziców w budynku gospodarczym, zaadoptowanym na potrzeby mieszkalne. Wnioskodawca wskazał, iż na opłacenie rachunków za energię elektryczną przeznacza 152 zł, za gaz- 44 zł, za opał- 640 zł. Skarżący ponosi również stałe wydatki na zakup lekarstw w wysokości ok. 200 zł. Na potwierdzenie swojego statusu jako osoby bezrobotnej, skarżący nadesłał stosowane zaświadczenie z Urzędu Pracy w T. M.
Rozpoznając wniosek należy stwierdzić, że zasługuje on na uwzględnienie.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest, stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) ponoszenie przez stronę kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w sprawie. Tak więc podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 cytowanej powyżej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Oceniając przedłożony przez skarżącego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata Sąd wziął pod uwagę opisaną przez niego sytuację rodzinną i majątkową. Należy podkreślić, iż skarżący jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Nie posiada zatem żadnych stałych źródeł dochodów. Jedynym dochodem rodziny skarżącego jest wynagrodzenie jego żony z tytułu umowy o pracę w wysokości 1200 zł brutto miesięcznie. Powyższe daje zatem podstawę przypuszczać, iż sytuacja materialno-bytowa skarżącego jest trudna i uzasadnia przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym. Poniesienie przez skarżącego jakichkolwiek kosztów postępowania mogłoby wiązać się ze znacznym uszczerbkiem w koniecznym utrzymaniu i skutkować niemożnością zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych skarżącego oraz jego rodziny.
W świetle powyższego, w okolicznościach niniejszej sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uznał iż skarżący wykazał, iż została spełniona przesłanka z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z tych względów na podstawie art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia.