Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Golat po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. H. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi sprawy ze skargi J. H. i V. T. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić J. H. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
J. H. i V. T. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] kwietnia 2015 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Postanowieniem z 3 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę z powodu nie uzupełnienia braków formalnych skargi, bowiem nadesłane kserokopie skargi nie zostały poświadczone za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisane.
Wnioskiem z 21 grudnia 2015 r. pełnomocnik skarżącego wystąpił o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący nie miał świadomości, jako osoba nie będąca adwokatem lub radcą prawnym, że może osobiście poświadczyć za zgodność z oryginałem skargę wniesioną osobiście. Składając zatem 5 kserokopii skargi działał w mylnym przekonaniu, iż prawidłowo uzupełnił braki formalne skargi. Ponadto skarżący mając na uwadze, iż jest mu potrzeba pomoc profesjonalnego pełnomocnika złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy również w tym zakresie. Zdaniem pełnomocnika nieświadomość prawna skarżącego we wskazanym zakresie nie powinna skutkować dla niego ujemnymi konsekwencji. Do wniosku dołączono 5 egzemplarzy odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej "P.p.s.a.") jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Warunkami skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu są zgodnie z art. 87 P.p.s.a. złożenie wniosku o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu oraz równoczesne ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu dokonanie czynności uchybionej. Wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie.
W tym miejscu należy podkreślić, że brak winy wiąże się z obowiązkiem dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Jedynie, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, można mówić o braku winy. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, przy zastosowaniu obiektywnego miernika staranności, jakiego można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się m.in.: stany nadzwyczajne, takie jak problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2014 r., sygn. akt I OZ 295/14).
W ocenie Sądu wniosek skarżącego spełnia tylko dwie z powyżej wymienionych przesłanek, warunkujących przywrócenie uchybionego terminu. Mianowicie skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu z zachowaniem ustawowego terminu, czyli w terminie 7 dni od momentu otrzymania postanowienia odrzucającego skargę. Ponadto składając wniosek dopełnił czynności, dla których określony był przedmiotowy termin, czyli złożył 5 odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem. Skarżący nie uprawdopodobnił natomiast braku winy w uchybieniu terminu.