Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Łukasz Krzycki po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi publicznej postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Skarżący Z. K. dnia 21 października 2009 r. (data stempla pocztowego) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2009 r., nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi ul. [...] na odcinku od [...] do [...] na terenie W.
Skarżący wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, dnia 15 grudnia 2009 r. (data stempla pocztowego) złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Zarządzeniem z dnia 23 grudnia 2009 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez nadesłanie dokumentów potwierdzających jego stan majątkowy i możliwości płatnicze. W odpowiedzi wnioskodawca wpłacił 100 zł i cofnął wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2010 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Odpis postanowienia doręczono skarżącemu dnia 19 stycznia 2010 r.
W dniu 22 stycznia 2010 r. skarżący skutecznie wniósł sprzeciw od w/w postanowienia referendarza sądowego podnosząc, iż informacje zawarte we wniosku są wystarczające do przyznania prawa pomocy, jednocześnie odwołując oświadczenie z dnia 12 stycznia 2010 r. o cofnięciu wniosku o przyznaniu prawa pomocy i podtrzymując złożony wniosek. Wskazał również, że żądanie nowych dokumentów i to w czasie zaledwie 7 dni podyktowane jest zbytnim rygoryzmem.
Z treści złożonego wniosku wynika, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną oraz pełnoletnią córką. Zarówno wnioskodawca jak i jego żona nie pracują, a na skutek działań władz samorządowych pozbawieni są możliwości zarobkowania. Skutkiem czego nie są też w stanie ponieść bez uszczerbku dla siebie kosztów postępowania. Wnioskodawca jest właścicielem domu o pow. ok. 700 m2, nieruchomości rolnej o pow. ok. 5 ha oraz samochodu osobowego o wartości 20.000 zł. Z. K. nie wskazał jakiegokolwiek źródła swojego dochodu oraz dochodu osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym.
Wobec wątpliwości co do wysokości comiesięcznych dochodów oraz wydatków wnioskodawcy oraz osób prowadzących z nim wspólne gospodarstwo domowe w wykonaniu zarządzenia z dnia 17 lutego 2010 r., wezwano Z. K. do uzupełnienia wniosku w terminie 14 dni.
Powyższe wezwanie pozostało bez odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy wskazać, iż zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej "ppsa", w razie skutecznego wniesienia sprzeciwu, postanowienie referendarza sądowego traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Intencją wnioskodawcy w niniejszej sprawie było uzyskanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Rozstrzygnięcie wniosku sprowadzało się więc do zbadania, czy spełniona została przesłanka wynikająca z treści art. 246 § 1 pkt 2 ppsa. Stosownie do jego brzmienia, przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym - obejmującym zwolnienie tylko od kosztów sądowych (art. 245 § 3 ppsa) - uzależnione jest od wykazania przez nią, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.