Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2009 r. Nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi postanawia: - odmówić przyznania prawa pomocy.
Skarżący Z. K. w dniu 15 grudnia 2009 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Z informacji podanych przez skarżącego w nadesłanym formularzu PPF wynika, że prowadzi on wspólne gospodarstwo domowe wraz z małżonką oraz pełnoletnią córką. Wnioskodawca jest właścicielem domu o pow. 700 m2 oraz nieruchomości rolnej o pow. 5 ha. Skarżący w rubryce 10 formularza, dotyczącej dochodów wnioskodawcy oraz osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, nie wymienił żadnych źródeł dochodu. Uzasadniając swój wniosek wskazał jedynie, iż obecnie zarówno on jak i jego żona nie pracują.
W związku z powziętymi wątpliwościami co do wysokości comiesięcznych dochodów oraz wydatków skarżącego oraz osób prowadzących z nim wspólne gospodarstwo domowe, Sąd, w wykonaniu zarządzenia referendarza sądowego z dnia 23 grudnia 2009 r., zobowiązał skarżącego do uzupełnienia wniosku, w terminie 7 dni, poprze nadesłanie:
- informacji na temat wysokości wydatków ponoszonych na bieżące utrzymanie oraz wyjaśnień skąd czerpie na to środki ( czy korzysta z pomocy opieki społecznej, osób trzecich, rodziny, jeżeli tak- w jakim zakresie),
- wyciągów z wszystkich posiadanych przez wnioskodawcę oraz jego żonę rachunków bankowych z okresu ostatnich trzech miesięcy,
- odpisów zeznań podatkowych za 2008 r.,
- zaświadczenia z właściwego urzędu gminy, wskazującego wysokość dochodów uzyskiwanych z nieruchomości rolnej,
- oświadczenia, czy wnioskodawca starał się o dopłaty do gruntów rolnych, ewentualne inne formy pomocy z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu wnioskodawca w piśmie z dnia 12 stycznia 2010 r. oświadczył, iż cofa wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.
Rozpatrując wniosek stwierdzono, co następuje:
Zwolnienie od kosztów sądowych wchodzi w zakres częściowego prawa pomocy, które może być przyznane osobie fizycznej pod warunkiem wykazania przez nią braku możliwości poniesienia pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.-Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej P.p.s.a.).
Wskazany przepis stanowi odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego, zawartej w art. 199 wymienionej ustawy. Zatem rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe potraktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym to na występującym z wnioskiem spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę wykazane.
Jak już wskazano powyżej, referendarz sądowy uznał zawarte w urzędowym formularzu PPF oświadczenie skarżącego za niewystarczające dla dokonania oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych, szczególnie przy braku jakiejkolwiek informacji odnośnie wysokości miesięcznych dochodów oraz wydatków koniecznych. Przedłożenie przez skarżącego żądanych dokumentów pozwoliłoby nie tylko na pełną ocenę jego możliwości płatniczych, ale także potwierdziłoby ewentualną, trudną sytuację materialną, w jakiej skarżący się znajduje. W konsekwencji należy przyjąć, iż niewyjaśnione pozostały podstawowe okoliczności dotyczące źródeł dochodu skarżącego oraz ponoszonych przez niego kosztów bieżącego utrzymania, a tym samym wysokości ewentualnych środków pozostających mu do dyspozycji.
Wezwanie do uzupełnienia braków wniosku o przyznanie prawa pomocy zostało doręczone skarżącemu w dniu 5 stycznia 2010 r. Termin do uzupełnienia braków przedmiotowego wniosku upłynął zatem bezskutecznie w dniu 12 stycznia 2010 r. Pomimo upływu 7-dniowego terminu zakreślonego skarżącemu do uzupełnienia wniosku nie nadesłał on żądanych dokumentów, oświadczył natomiast iż wycofuje przedmiotowy wniosek.
Mając powyższe na uwadze należy uznać, że wnioskodawca nie uprawdopodobnił, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy.
Dodatkowo trzeba podkreślić, że Sąd nie jest zobowiązany do prowadzenia dochodzenia w sytuacji gdy dokładne dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych wnioskodawcy nie są znane, gdyż uchyla się on od złożenia stosownych dokumentów i oświadczeń w tym przedmiocie.
Jak już bowiem wyjaśniono sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy (por. post. Sądu Apelacyjnego I Acz 17/03 z dnia 13 stycznia 2003 r., OSA 2003/9/38).
W tej sytuacji, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.