Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Łukasz Krzycki po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi L. O. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: odmówić przywrócenia terminu do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wyrok oddalający skargę na wskazaną w sentencji decyzję ogłoszono 26 lutego 2015 r.
2 czerwca 2015 r. Skarżący nadesłał do Sądu pismo (k. 69), w którym zapytywał o stan sprawy, jako że 4 marca 2015 r. wysłał wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Do pisma dołączył wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku (k. 70).
Pismem z 15 czerwca 2015 r. Sąd:
- poinformował Skarżącego, że do Sądu nie wpłynął wniosek skarżącego o sporządzenie uzasadnienia wyroku, stąd wyrok jest prawomocny od 31 marca 2015 r. oraz
- wezwał Skarżącego do uzupełnienia w terminie siedmiu dni braku formalnego pisma z 2 czerwca 2015 r. poprzez sprecyzowanie żądania zawartego w tym piśmie, pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania; w szczególności wniesiono o podanie, czy pismo to zawiera wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku; jeżeli pismo to zawiera taki wniosek, wezwano Skarżącego do uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku poprzez złożenie - w terminie siedmiu dni - dowodu nadania przesyłki zawierającej wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku, pod rygorem ujemnych skutków procesowych.
Pismem z 24 czerwca 2015 r. Skarżący poinformował, że:
- wnosi o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku,
- 4 marca 2015 r. napisał wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku, podpisał go i wraz z przygotowaną kopertą i dowodem nadania wręczył swojemu znajomemu, obywatelowi [...], z którym mieszkał, w celu wysłania do Sądu; znajomy zobowiązał się do wysłania przysyłki, stąd Skarżący nie ponosi winy za nienadanie listu, gdyż dołożył należytej staranności, aby został wysłany,
- nie mógł osobiście nadać przesyłki, ponieważ był poważnie chory, po skomplikowanym złamaniu nogi (miał bardzo poważne problemy z poruszaniem się); załączono kopie zaświadczeń lekarskich.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ nie uprawdopodobniono okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu.
Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy lub interesy swego mocodawcy.
W piśmie z 24 czerwca 2015 r. Skarżący przedstawił odmienną wersję zdarzeń niż we wcześniejszym piśmie z 2 czerwca 2015 r. W nadesłanym wcześniej piśmie stwierdził, że 4 marca 2015 r. wysłał wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku, natomiast w późniejszym piśmie, stanowiącym odpowiedź na wezwanie Sądu o przedstawienie dowodu nadania wniosku, stwierdził, że nie wysłał go, lecz jedynie zlecił znajomemu, aby ten wysłał wniosek.
Niezależnie od tego należy wskazać, że nawet gdyby przyjąć, że Skarżący zlecił znajomemu wysłanie wniosku, to nie odebrał od niego dowodu jego nadania (z pisma Skarżącego z 24 czerwca 2015 r. wynika, że dowód nadania wręczył swemu znajomemu). Oznacza to, że Skarżący nie dołożył należytej staranności przy wysłaniu przesyłki oraz nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu w jej nadaniu.
Ponadto, z nadesłanych przez Skarżącego kopii zaświadczeń lekarskich nie wynika, aby nie mógł on chodzić. Przeciwnie, wynika z nich, że mógł to czynić (pkt 15 zaświadczeń - wskazania lekarskie). Skoro tak, to mógł osobiście, bez konieczności posłużenia się inną osobą, nadać w urzędzie pocztowym wniosek.
Wobec tego należy uznać, że nie uprawdopodobniono okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, stąd Sąd na podstawie art. 86 § 1 P. p. s. a. Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.