Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Golat po rozpoznaniu w dniu 3.09.2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...].
Pismem z dnia 22 czerwca 2018 r. A. B., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2018 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję tego organu z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu.
Wraz ze skargą skarżący złożył wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oaz poprzedzającej ja decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2018 r. o zobowiązaniu do powrotu.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zdaniem skarżącego, jego powrót do kraju pochodzenia jako osoby, co do której rząd RP ma obawy, że może prowadzić działalność terrorystyczną, realnie naraża go na represyjne działania organów bezpieczeństwa i postawienie w stan oskarżenia, bez gwarancji sprawiedliwego procesu. Ponadto, uniemożliwi skarżącemu udział w postępowaniu sądowym i obronę swoich praw. W ocenie skarżącego, jego powrót do Polski będzie utrudniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej p.p.s.a., Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest uprawdopodobnienie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Stosownie do art. 331 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2016 r., poz. 1990 ze zm.), w przypadku gdy cudzoziemiec złożył skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego na decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu wraz z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania, termin dobrowolnego powrotu lub termin przymusowego wykonania tej decyzji z mocy prawa przedłuża się do dnia wydania przez wojewódzki sąd administracyjny postanowienia w sprawie tego wniosku.
W okolicznościach niniejszej sprawy podkreślenia wymaga, że skarżący jest zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, natomiast mając na uwadze specyfikę przedmiotowego postępowania, które nie wymaga osobistego udziału strony na rozprawie i zasadę orzekania na podstawie akt sprawy (art. 107 i art. 133 § 1 p.p.s.a.), nie można przyjąć, że do zapewnienia stronie prawa do sądu konieczne jest orzeczenie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. akt II OZ 653/18, CBOSA).
Skarżący reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika ma zapewnione w niniejszym postępowaniu sądowym prawo do sądu. Jednocześnie należy wskazać, że skarżący nie przedstawił we wniosku argumentacji i nie przytoczył okoliczności faktycznych, które dałyby uzasadnione podstawy do twierdzenia, by jego powrót do kraju pochodzenia spowodował znaczną szkodę czy trudne do odwrócenia skutki.
Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie może zostać uwzględniony.
Z tych przyczyn, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.