Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Geodety Kraju w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. R. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia [...] października 2008 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia -odrzucić skargę-

Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Główny Geodeta Kraju
Uzasadnienie

W dniu 5 grudnia 2008 r. (data stempla pocztowego) B. R. wniosła do Wojewódzkiego Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Głównego Geodety Kraju, skargę na decyzję wymienionego organu z dnia [...] października 2008 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.

Stosownie zaś do treści art. 53 § 1 ppsa skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.

W świetle przepisów rozdziału 8 Kodeksu postępowania administracyjnego, regulujących procedurę doręczeń w postępowaniu administracyjnym, zasadą jest doręczenie do rąk adresata (art. 42 § 1, § 2 i § 3 k.p.a.). W razie nieobecności adresata doręczenia można dokonać za pokwitowaniem dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi (art. 43 zd. pierwsze k.p.a.). Z kolei w razie niemożności dokonania doręczenia w sposób określony w art. 42 i art. 43, przepis art. 44 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. przewiduje możliwość zastosowania tzw. doręczenia przez awizo. Przy doręczeniu dokonywanym na zasadzie art. 44 § 1 pkt 1 k.p.a., poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej. Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 44 § 2 k.p.a.). W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie siedmiu dni, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (art. 44 § 3 k.p.a.). Zgodnie z art. 44 § 4 k.p.a. doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu, na jaki pozostawiono pismo w placówce pocztowej, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

W przedmiotowej sprawie dowód doręczenia B. R. zaskarżonej decyzji z dnia [...] października 2008 r. stanowi znajdująca się w aktach postępowania administracyjnego koperta [...] wraz z dołączonym do niej zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Z koperty wynika, że zaskarżona decyzja została wysłana w dniu 15 października 2008 r. na adres: ul. [...] , [...] M.

Wprawdzie w pismach skarżącej znajdujących się w aktach postępowania administracyjnego wskazuje ona adres ul. [...], a nie [...], jednakże korespondencja wysyłana w toku postępowania administracyjnego na adres przy ul. [...] była odbierana przez skarżącą - także osobiście, a B. R. nie kwestionowała takiego działania organów administracji. W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, za dopuszczalne należy uznać dokonanie doręczenia decyzji z dnia [...] października 2008 r. na adres przy ul. [...], a nie przy ul. [...].

Dokonując dalszej analizy koperty [...] oraz dołączonego do niej potwierdzenia odbioru należy jednakże stwierdzić, że dowód doręczenia zaskarżonej decyzji nie zawiera informacji doręczyciela, czy i w jaki sposób powiadomił adresatkę o przesyłce. Skoro na kopercie jak i na zwrotnym potwierdzeniu odbioru brak jest informacji o sposobie zawiadomienia B. R. o przesyłce, nie ma podstaw do zastosowania instytucji doręczenia przez awizo. Jeżeli bowiem nie wiadomo jak działał doręczający, doręczenia nie można uznać za dokonane (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2007 r. sygn. akt I OSK 23/07. LEX nr 360227 i wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2001 r. sygn. akt II SA 2871/00. LEX nr 53460). To z kolei czyni przedmiotową skargę niedopuszczalną.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że Główny Geodeta Kraju powinien dokonać prawidłowego doręczenia B. R. decyzji dnia [...] października 2008 r., które otworzy skarżącej bieg terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego i umożliwi skorzystanie z tego prawa.

W tym stanie rzeczy na mocy art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w postanowieniu.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Główny Geodeta Kraju