Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. O. na uchwałę Rady W. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego tereny W., W., W. - część I postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącej 300 (trzysta) zł uiszczonej tytułem wpisu od skargi.
Skarżąca wniosła skargę na uchwałę Rady W. z dnia [...] lipca 2009 r. w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego tereny W., W., W. - część I.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że skarżąca jest właścicielem nieruchomości znajdującej się na obszarze objętym planem. Skarżąca podniosła, że w planie miejscowym nie ma zapisów dotyczących stref ochrony zasilania G., zawierającego zasoby wody pitnej wysokiej jakości, z których korzysta ludność W., co stanowi o zagrożeniu jakości tych wód, a wskutek tego o uszczupleniu interesów materialno-prawnych mieszkańców W. wynikających z Dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz. U. L 327 z 22.12.2000, str. 1-73; Polskie wydanie specjalne: Rozdział 15 Tom 05 str. 275-346), zwanej dalej "dyrektywą wodną".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu z uwagi na brak interesu prawnego skarżącej do wniesienia skargi.
Legitymację do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy określają art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j.: Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.". W świetle pierwszego ze wspomnianych przepisów każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Z kolei zgodnie z art. 50 § 1 p. p. s. a. uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny.
Jeżeli chodzi o kwestię interesu prawnego do wniesienia skargi to podnieść należy, iż ze skargą może wystąpić podmiot, który wykaże związek pomiędzy chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem organu administracji publicznej. Musi to być interes własny, indywidualny i wynikający z konkretnego przepisu prawa powszechnie obowiązującego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1996 r., sygn. akt II SA 74/96, ONSA 1997 nr 2, poz. 89). W orzecznictwie przyjmuje się, że mieć interes prawny to tyle, co wskazać przepis prawa uprawniający dany podmiot do wystąpienia z określonym żądaniem w stosunku do organu administracji publicznej. Osoba nie mająca interesu prawnego nie może poszukiwać ochrony w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
W ocenie Sądu skarżąca nie wskazała przepisu prawa, z którego wywodzić mogłaby swój interes prawny do wniesienia skargi. Przepisy dyrektywy wodnej, na które powołuje się skarżąca, nie wskazują aby posiadała ona interes prawny do wniesienia skargi na uchwałę w przedmiocie uchwalenia planu miejscowego z uwagi na niewyznaczenie stref ochrony podziemnych zbiorników wody pitnej.
Skarga wniesiona przez podmiot nie mogący mieć a limine legitymacji skargowej podlega odrzuceniu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 czerwca 2008 r., II OSK 728/08, LEX nr 506032).
Wobec powyższego skarga jest niedopuszczalna i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 58 § 3 p. p. s. a. podlega odrzuceniu. O kosztach postępowania orzeczono w pkt 2 sentencji na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p. p. s. a.