Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Aneta Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 10 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] Sp. z o. o. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi [...] Sp. z o. o. z siedzibą w W. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonego postanowienia.
[...] Sp. z o. o. z siedzibą w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2015 r. nr [...], w którym utrzymano w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2015 r. o nałożeniu na skarżącą spółkę grzywny w kwocie 30 000 zł z powodu niewykonania obowiązku określonego w decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2014 r. oraz wezwaniu do wstrzymania użytkowania instalacji związanej z odzyskiem odpadów.
W skardze spółka wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia i uzupełniła wniosek w piśmie procesowym z dnia 23 lipca 2015 r., do którego załączyła dokumenty potwierdzające jej sytuację finansową. We wniosku wskazała, że ze względu na wstrzymanie użytkowania instalacji sytuacja finansowa skarżącej uległa pogorszeniu, ponieważ Spółka nie może prowadzić działalność gospodarczej i jednocześnie ponosi koszty wstrzymania użytkowania instalacji. Spółka nie jest w stanie ponieść ciężaru grzywny ze środków własnych. Zapłata grzywny wymagałaby zaciągnięcia kredytu lub pożyczki, co w przypadku uwzględnienia skargi i zwrotu kwoty grzywny spowoduje stratę w postaci kosztów obsługi kredytu, odsetek oraz innych opłat z tym związanych. Spółka załączyła do wniosku bilans na dzień 31 marca 2015 r., z którego wynika, że spółka odnotowała stratę.
Sąd zważył, co następuje:
Zasadą wynikającą z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [(Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a.], jest, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. dopuszcza jednak na wniosek skarżącego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z powyższej regulacji wynika, iż instytucja wstrzymania wykonania aktu ma charakter wyjątkowy, albowiem może mieć miejsce jedynie w przypadku gdy zachodzą przesłanki, o których mowa wyżej. Zastosowanie tej instytucji nie może być poprzedzone oceną zasadności skargi, ponieważ takie działanie sądu, dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego, oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu, sprowadzającą się do przedsądu.
Orzecznictwo sądów administracyjnych zwraca uwagę, że przesłanka wyrządzenia znacznej szkody dotyczy takiej szkody zarówno majątkowej jak i niemajątkowej, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
W ocenie Sądu wykonanie zaskarżonego postanowienia nakładającego grzywnę przed zbadaniem jego legalności przez właściwy sąd administracyjny może spowodować wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Mając na uwadze wysokość wymierzonej kary - 30 000 złotych, stwierdzić należy, że uiszczenie jej może rodzić poważne trudności dla skarżącej spółki, która prowadzi działalność gospodarczą, a wymierzona kara pieniężna wiąże się z prowadzoną działalnością. Ze względu na okoliczność, że w razie niewstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, kara podlegałaby ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, istnieje prawdopodobieństwo spowodowania destabilizacji finansowej skarżącej spółki. W tej sytuacji uiszczenie kwoty 30 000 złotych może spowodować dla skarżącej trudne do odwrócenia skutki finansowe.
Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że zachodzą podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.
W związku z powyższym na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.