Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. w W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie dokonania zmiany w ewidencji gruntów postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] orzekającą o wykreśleniu wpisu Z. ujawnionego jako władający do działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...] położonej przy ul. R.
Na powyższą decyzję z dnia [...] sierpnia 2014 r. Z. w W. wniósł za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, z argumentacją, że wykonanie decyzji może spowodować brak możliwości wykonywania przez Z. zadań statutowych i ustawowych, tj. brak możliwości wstępu na grunt, na którym znajdują się urządzenia drogowe i brak możliwości konserwacji tych urządzeń. Zdaniem skarżącego, sytuacja taka może spowodować zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego na ul. [...].
Występujący w niniejszej sprawie w imieniu uczestników postępowania M. i W. małż. S. profesjonalny pełnomocnik w piśmie z dnia 19 grudnia 2014 r. wniósł o oddalenie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc w uzasadnieniu, że skarżący w żaden sposób nie uzasadnił swojego wniosku i nie wykazał spełnienia przesłanek przemawiających za wstrzymaniem, a ponadto zaskarżone w sprawie decyzje zostały już wykonane, gdyż skarżący został wykreślony z ewidencji gruntów jako władający, a stan niezgodny z prawem został usunięty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności została w sposób kompleksowy uregulowana w art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), zaś katalog pozytywnych przesłanek warunkujących wstrzymanie przez sąd administracyjny wykonania aktu lub czynności określony został w art. 61 § 3 tej ustawy i ma on charakter taksatywny. Zgodnie z treścią tego przepisu, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek wynikających z tego przepisu spoczywa na wnioskodawcy. Przepis art. 61 § 3 tej ustawy zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku udowodnienia, przy czym uprawdopodobnienie nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony. Zatem na stronie składającej wniosek w trybie art. 61 § 3 powołanej ustawy ciąży obowiązek wykazania, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności, a rzeczą Sądu jest zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji.
Przesłanką wstrzymania decyzji jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ustalenie, czy grożąca szkoda jest szkodą znaczną możliwe jest tylko w oparciu o okoliczności konkretnej sprawy. O znacznej szkodzie możemy mówić, jeżeli rozmiary szkody wywołanej wykonaniem zaskarżonego aktu administracyjnego są większe niż zwykle wywołane wykonaniem aktu tego rodzaju. W ocenie Sądu niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody nie musi mieć charakteru materialnego. Chodzi więc o taką szkodę majątkową lub niemajątkową, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek późniejszego zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Będzie to miało miejsce w takich przypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., II SA/Bk 352/06, Lex nr 192964 oraz postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie: z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04, Lex nr 281811 i z dnia 6 lutego 2009 r., II FZ 39/09, Lex nr 489786). Przyznanie skarżącemu ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 powyższej ustawy, zgodnie z którym wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.