Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego G. Z. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. K. na działania Sądu Okręgowego w S. w przedmiocie odmowy udzielenia przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności postanawia: przyznać radcy prawnemu G. Z. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 41,40 zł stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 4 października 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 2153/13 odrzucił skargę A. K. na działania Sądu Okręgowego w S. w przedmiocie odmowy udzielenia przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 7 stycznia 2014 r. w niniejszej sprawie ustanowiono dla A. K. radcę prawnego z urzędu.
W dniu 27 stycznia 2014 r. do Sądu wpłynęło pismo informujące o wyznaczeniu przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. pełnomocnika dla skarżącego w osobie radcy prawnego G. Z.
W dniu 30 stycznia 2014 r. radca prawny G. Z. złożył do akt sprawy opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 4 października 2013 r. oraz dowód przekazania jej skarżącemu. W piśmie przewodnim z dnia 30 stycznia 2014 r., przy którym pełnomocnik nadesłał rzeczoną opinię, zawarł on wniosek o przyznanie kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.
Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 4 lutego 2014r. (sygn. akt IV SA/Wa 2153/13) odmówił pełnomocnikowi przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy. Referendarz podał, że wnioskodawca we wniosku o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne nie zawarł wymaganego prawem oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W dniu 19 lutego 2014r. do Sądu wpłynął sprzeciw radcy prawnego G. Z. od postanowienia z dnia 4 lutego 2014r., wobec czego straciło ono moc, a sprawa z wniosku o przyznanie prawa pomocy podlega rozpoznaniu na nowo. Pełnomocnik skarżącego do sprzeciwu dołączył oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skarżącemu w postępowaniu przed sądem administracyjnym, złożony przez radcę prawnego G. Z. jest uzasadniony.
Sąd stwierdza, że wyznaczony przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. radca prawny G. Z. w piśmie z dnia 30 stycznia 2014r. zawarł opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 października 2013r. o sygn. akt IV SA/Wa 2153/13. Jednocześnie pełnomocnik wniósł do Sądu o przyznanie mu wynagrodzenia za wykonanie nieopłaconej pomocy prawnej, a w piśmie z 14 lutego 2014r. oświadczył, że udzielona pomoc prawna nie została dotychczas opłacona.
Wyznaczony radca prawny ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych wydatków na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 2 lit b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2013r., poz. 460) stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 180 zł., pełnomocnik został bowiem ustanowiony dla strony skarżącej po zakończeniu postępowania przed WSA.
Sąd stwierdza, że praca radcy prawnego w niniejszej sprawie polegała na zapoznaniu się z aktami sądowymi i administracyjnymi sprawy oraz orzeczeniem kończącym postępowanie przed Sądem pierwszej instancji. Na tej podstawie pełnomocnik sporządził rzetelną opinię o braku podstaw do kwestionowania postanowienia sądu pierwszej instancji za pomocą skargi kasacyjnej. Biorąc pod uwagę nakład pracy radcy prawnego ustanowionego z urzędu, Sąd przyznaje wnioskodawcy od Skarbu Państwa kwotę 180 zł, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej na podstawie art. 250 p.p.s.a. w związku § 14 ust. 2 pkt 2 lit b) powołanego rozporządzenia. Opłata ta podlega podwyższeniu zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości o stawkę podatku od towarów i usług, czyli o 23 % ustalonej kwoty wynagrodzenia.
W ten sposób koszty nieopłaconej pomocy prawnej zostały ustalone na łączną kwotę 221,4 zł.