Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. H. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi W. H. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego postanawia: - odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 22 października 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. H. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego.
W dniu 6 listopada 2012 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W. H. wskazał, że o uchybieniu terminu do wniesienia skargi dowiedział się z uzasadnienia powołanego orzeczenia oraz podniósł, że wynikło ono z błędnego zinterpretowania trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi, który utożsamił z pojęciem miesiąca. Ponadto wskazał, że kolejnym powodem, złożenia skargi po terminie, który upłynął w dniu 22 sierpnia 2012 r. były liczne obowiązki zawodowe. Skarżący wyjaśnił, że od końca lipca do końca sierpnia 2012 r. prowadził negocjacje w sprawie zawarcia ważnej dla niego umowy o wykonanie renowacji "[...]". Do wniosku skarżący załączył kserokopię zawartej w wyniku tych negocjacji umowy (z dnia [...] sierpnia 2012 r.). Skarżący podkreślił, że nie uchybił terminowi celowo, a powyższe okoliczności świadczą o braku zawinienia w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Bezspornym w sprawie jest, że skarżący uchybił terminowi do wniesienia skargi i z tego powodu Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 22 października 2012 r. skargę, jako spóźnioną, odrzucił.
Stosownie zaś do art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270), dalej jako p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Instytucją procesową, której celem jest ochrona strony przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu do dokonania określonej czynności procesowej jest uregulowana w art. 86 § 1 ustawy p.p.s.a. instytucja przywrócenia terminu. Zgodnie z powołanym przepisem jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu do dokonania określonej czynności procesowej. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 p.p.s.a.).
Pozytywną przesłanką przywrócenia terminu jest zatem brak winy strony w uchybieniu terminu. Pod pojęciem braku winy rozumieć należy przeszkody zaistniałe niezależnie od strony, nie dające się przewidzieć zdarzenia nagłe, którym strona nie była w stanie zapobiec, a następnie usunąć ich skutków bez uchybienia terminom, do zachowania których była zobowiązania. Kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przy ocenie tej przesłanki należy brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Tylko w takich warunkach można przyjąć brak winy w uchybieniu terminu.