Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. P. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy postanawia: - przywrócić termin do wniesienia skargi.
W dniu 13 sierpnia 2013 r. G. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] maja 2013 r. w przedmiocie odmowy nadania skarżącemu statusu uchodźcy w RP. Skarżący dołączył do skargi wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Zaskarżona decyzja, jak wynika z akt sprawy, została doręczona skarżącemu w dniu 20 maja 2013 r.
We wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi skarżący podał, że nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Wyjaśnił, że nieprawidłowo zrozumiał treść pouczenia zawartego w zaskarżonej decyzji. Stwierdził, że tłumaczenie [...] tego pouczenia, różni się od pouczenia w języku polskim. Skarżący przyjął, że skoro decyzja jest ostateczna, oznacza to, że nie przysługuje od niej odwołanie oraz skarga do sądu. Strona skarżąca podkreśliła we wniosku, że znajduje się w obcym kraju, nie zna polskiego prawa oraz języka polskiego. G. P. wyjaśnił, że w dniu 6 sierpnia 2013 r. udzielił pełnomocnictwa r.pr. P. J. i wówczas pełnomocnik udzielił mu informacji w przedmiocie przebiegu postępowania, treści pouczenia i praw przysługujących skarżącemu w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu, złożony przez G. P., jest uzasadniony.
Zgodnie z art. 86 § 1 zdanie 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 p.p.s.a.: uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1), dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).
Wniosek o przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej powinien zatem powoływać się na okoliczności wskazujące na brak winy skarżącego w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku.
Sąd podkreśla, że strona w postępowaniu o przywrócenie terminu nie jest zobowiązana do udowodnienia braku swej winy w uchybieniu terminu. Wystarczy uprawdopodobnienie powyższej okoliczności. Uprawdopodobnienie jest instytucją o wiele mniej restrykcyjną od udowodnienia i oznacza, iż strona powinna jedynie w sposób wiarygodny uzasadnić okoliczności, które spowodowały niemożność dokonania czynności w terminie, bez konieczności wykazywania ich w sposób ostateczny (zob. postanowienie NSA z 5 października 2011 r., sygn. akt I OZ 745/11). Wymóg uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu nie jest tożsamy z wymogiem udowodnienia wszystkich okoliczności faktycznych, przemawiających za uwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu (zob. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt II FZ 992/12). Uprawdopodobnienie istnienia przesłanki braku winy jest więc środkiem zastępczym dowodu w ścisłym tego słowa znaczeniu i nie daje pewności, lecz tylko wiarygodność (prawdopodobieństwo) twierdzenia o jakimś fakcie (por. wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2009 r., II FZ 238/09; M. Iżykowski, Charakterystyka prawna uprawdopodobnienia w postępowaniu cywilnym, "Nowe Prawo" 1980, nr 3, s. 75). Istota uprawdopodobnienia sprowadza się do przekonania Sądu o przynajmniej prawdopodobieństwie zaistnienia faktów, na które powołuje się strona.