Powszechnie przyjmuje się - jako kryterium przy ocenie istnienia winy lub jej braku w uchybieniu terminu procesowego - obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1972 r., II CRN 448/71, OSPiKA 1972, z. 7-8, poz. 144). Sąd podkreśla jednoczenie, że przy ocenie winy strony lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia z dnia 6 października 1998 r., II CKN 8/98, LEX nr 50679).
Okoliczności przedstawione przez stronę skarżącą uprawdopodabniają brak jej winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi i zachowanie należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej.
Zauważyć należy, że skarżący będący cudzoziemcem, w dniu otrzymania ostatecznej decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy działał bez pełnomocnika. Z akt sprawy wynika ponadto, że skarżący nie posługuje się językiem polskim w wystarczającym stopniu. Zaskarżona decyzja zawiera co prawda pouczenie w języku ojczystym skarżącego ([...]), jednak Sąd dał wiarę twierdzeniom strony, że tłumaczenie to nie było jednoznaczne, a w konsekwencji skarżący nie posiadał wiedzy o możliwości (terminie i sposobie) jego zaskarżenia. Sąd stwierdza, że nieznajomość polskiego prawa, przebywanie w obcym środowisku oraz ograniczona znajomość języka polskiego nie może bowiem pozostać pominięta przy ocenie jego zdolności do dokonywania czynności procesowych.
Biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy Sąd stwierdził, że skarżący uprawdopodobnił brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z [...] maja 2013 r. Tym samym w niniejszej sprawie zachodzi przesłanka ustanowiona w art. 86 § 1 p.p.s.a., warunkująca przywrócenie uchybionego terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu skarżący złożył z zachowaniem terminu z art. 87 § 1 p.p.s.a.
Z tego względu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 86 § 1 i art. 87 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.