Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku G. K. i B. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym , obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi G. K. i B. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi gminnej postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2008 r. w przedmiocie lokalizacji drogi gminnej, G. i B. K. złożyli wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Z informacji podanych przez skarżących w nadesłanym formularzu PPF wynika, że wnioskodawcy są właścicielami domu o pow. 110 m2. W oświadczeniu o stanie rodzinnym i majątkowym skarżący wskazali, iż prowadzą wspólne gospodarstwo domowe wraz z pełnoletnim, studiującym synem. Jak wynika z nadesłanego formularza oraz dokumentów uzupełniających przedmiotowy wniosek, skarżący osiągają stałe dochody z tytułu umowy o pracę oraz renty w łącznej wysokości 4611 zł brutto miesięcznie. Wnioskodawcy oświadczyli, że wysokość wydatków ponoszonych przez nich na utrzymanie domu, inny wydatków koniecznych oraz wydatków na leczenie wynosi przeciętnie 1200 zł miesięcznie. Z nadesłanego wyciągu z konta bankowego wynika, iż saldo na koncie skarżących na dzień złożenia przedmiotowego wniosku ( tj. 27 lutego 2009 r.) wynosiło 2391, 12 zł.
Rozpoznając wniosek skarżących należy stwierdzić, że nie zasługuje on na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej P.p.s.a.), prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).
Rozważając zasadność przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, na wstępie należy wskazać, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie jej udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2004 r. sygn. akt GZ 71/04, ONSAiWSA z 2005 r. nr 1, poz. 8).
Należy też podkreślić, że instytucja przyznania prawa pomocy ma wyjątkowy charakter. Pomoc ta stosowana jest wobec osób nieposiadających żadnego dochodu lub oszczędności lub posiadających bardzo skromny dochód lub oszczędności, a więc wobec tych osób, które znajdują się w bardzo ciężkiej sytuacji materialnej, pozwalającej na zaspokojenie jedynie podstawowych potrzeb życiowych.
Z treści wniosku skarżących z dnia 27 lutego 2009 r., uzupełnionego dokumentami źródłowymi wynika, że łączny miesięczny dochód osiągany w gospodarstwie domowym wnioskodawców wynosi 3578,29 zł netto, co daje kwotę 1192,76 zł na jedną osobę. Uwzględniając aktualny poziom cen dóbr i usług niezbędnych do zaspokojenia elementarnych potrzeb życiowych, jak wyżywienie i ubranie należy stwierdzić, że zestawienie wysokości stałego dochodu uzyskiwanego przez rodzinę skarżących z miesięcznymi kosztami niezbędnego utrzymania ( 1200 zł na trzy osoby), nie pozwala przyjąć że wnioskodawcy znajdują się w bardzo ciężkiej sytuacji materialnej, umożliwiającej zaspokojenie jedynie podstawowych potrzeb życiowych.
Zasadnicze znaczenie dla oceny przedmiotowego wniosku ma również fakt, iż skarżący na koncie bankowym w dniu złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy posiadali wolne, dostępne środki w wysokości 2391, 12 zł.
Wobec powyższego, mając na uwadze wyjątkowy charakter instytucji przyznania prawa pomocy należy stwierdzić, że opisana powyżej sytuacja majątkowa skarżących nie uzasadnia uwzględnienia przedmiotowego wniosku. Nie można bowiem stwierdzić, że skarżący nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z tych względów na podstawie art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 §1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a orzeczono, jak w sentencji postanowienia.