Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Napiórkowska po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. L. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia [...] maja 2014 r. w sprawie ze skargi M. L. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] października 2014 r. znak [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia [...] maja 2014 r.
Decyzją z dnia [...] października 2014 r. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej utrzymał w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] maja 2014 r. w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzeń melioracji wodnych szczegółowych na terenie projektowanej [...], zlokalizowanej na działkach obrębu R., gm. P.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję M. L. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Marszałka Województwa [...]. Zdaniem skarżącej, zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, bowiem w przypadku wykonania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych na terenach objętych ww. decyzjami, przywrócenie melioracji do stanu poprzedniego stanie się praktycznie niemożliwe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. - po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Ochrona tymczasowa, o której mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., odnosi się do aktów lub czynności, które nadają się do wykonania. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu dotyczy zatem sytuacji, w ramach której zaskarżony do sądu administracyjnego akt wywołuje lub może wywoływać skutki materialnoprawne. Procedurą wstrzymania wykonania może być objęty akt, który podlega wykonaniu w drodze przymusu w postępowaniu egzekucyjnym. Decyzja wodnoprawna, wydana w ramach zwykłego postępowania administracyjnego, co do zasady nie posiada takich cech. Decyzja ta jest jedynie warunkiem koniecznym niektórych późniejszych działań podmiotu, np. jest wymagana dla dalszej realizacji zamierzeń budowlanych na podstawie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę. Dopiero te późniejsze działania, a ściślej akty uzyskane w ich następstwie, np. pozwolenie na budowę, może prowadzić do powstania sytuacji sprecyzowanych w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Pozwolenie wodnoprawne stanowi zgodę na realizację urządzeń wodnych wyłącznie w kontekście ich roli w gospodarowaniu wodami. Rozpoczęcie robót będzie możliwe dopiero po uzyskaniu pozwolenia na budowę, a do złożenia wniosku o uzyskanie tego pozwolenia wymagane jest ostateczne i wykonalne pozwolenie wodnoprawne.
Podnieść należy, że instytucja wstrzymania wykonania aktu lub czynności uregulowana w art. 61 § 3 p.p.s.a. ma charakter wyjątkowy, a jej zastosowanie nie może być poprzedzone merytoryczną oceną zasadności skargi lub obawą wystąpienia jakiejkolwiek straty. Podstawową przesłanką wstrzymania, jest wykazanie we wniosku, niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym ostatnim przypadku chodzi o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), co do której nie będzie możliwe przywrócenie stanu pierwotnego, w szczególności która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia. Ciężar wykazania, że okoliczności uzasadniające wstrzymanie istotnie zaistniały spoczywa na osobie wnioskującej o ochronę tymczasową. Wnioskodawca powinien zatem wykazać, że w sytuacji faktycznej, w jakiej się znajduje, wykonanie decyzji powodować będzie dla niego znaczną szkodę bądź trudne do odwrócenia skutki.
W niniejszej sprawie strona skarżąca nie uprawdopodobniła zaistnienia przesłanek wskazanych w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a., przy czym dla uprawdopodobnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji konieczne jest odniesienie się do konkretnych okoliczności, tak aby Sąd miał możliwość oceny prawdopodobieństwa ich wystąpienia. Skarżąca nie przedstawiła zdarzeń, skutków, czy okoliczności, które świadczyłyby o tym, iż w sprawie zachodzi możliwość wystąpienia niebezpieczeństw, o których mowa w art. 61 § 3 ww. ustawy. W konsekwencji, wniosek strony nie zasługiwał na uwzględnienie.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.