Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Katarzyna Golat po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
M. M. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
We wniosku Skarżący wskazał, że uzyskiwane przez niego dochody w wysokości 3.066 zł brutto, z których Skarżący utrzymuje siebie oraz małoletniego syna przeznaczane są w części (1.200 zł miesięcznie) - na alimenty na rzecz córki. Wskazana kwota alimentów jest kwotą brutto. Skarżący oświadczył, że posiada majątek w postaci domu o pow. 60 m2 oraz budynku (50 m2) wraz z działką (1.000 m2) i wskazał, że obecnie toczy się postępowanie w sprawie podziału majątku. Brak możliwości uiszczenia wpisu od skargi Skarżący uzasadnił niewypłaceniem mu przez organ odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, na której prowadził niegdyś działalność gospodarczą.
W związku z tym, że informacje udzielone we wniosku o przyznanie prawa pomocy przez Skarżącego zostały ocenione przez referendarza sądowego jako niewystarczające do oceny aktualnego stanu majątkowego i możliwości płatniczych Skarżącego, został on zobowiązany do uzupełnienia wniosku w trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania, przez przedstawienie:
1) oświadczenia, czy małoletni W. M. pozostaje na wyłącznym utrzymaniu Skarżącego, a także informacji dotyczących osoby, na której równolegle ze Skarżącym ciąży obowiązek alimentacyjny względem małoletniego,
2) dokumentu wskazującego na wysokość aktualnie pobieranego wynagrodzenia,
3) odpisów wszystkich zeznań podatkowych Skarżącego za ostatnie dwa lata,
4) wyciągów z wszystkich posiadanych przez Skarżącego rachunków bankowych i lokat wraz z historią dokonanych na nich operacji z ostatnich trzech miesięcy,
5) szczegółowego wykazu wydatków ponoszonych miesięcznie na konieczne utrzymanie wraz z określeniem ich wysokości, w tym także przedstawienie dokumentów potwierdzających ich poniesienie,
6) dokumentów potwierdzających wysokość alimentów przyznanych na rzecz córki (np. odpisu wyroku sądu),
7) w przypadku zalegania ze spłatą alimentów - zaświadczenia o zaleganiu w spłacie alimentów.
W piśmie z 22 grudnia 2014 r. Skarżący wniósł o wyznaczenie dodatkowego terminu do złożenia żądanych dokumentów wskazując, że ich jeszcze nie otrzymał. Wyjaśnił, iż małoletni W. M. nie pozostaje na jego wyłącznym utrzymaniu. Koszty utrzymania syna Skarżący ponosi wspólnie z matką dziecka. Alimenty na rzecz córki orzeczono wyrokiem sądu, jednakże do chwili obecnej Skarżący nie otrzymał odpisu przedmiotowego orzeczenia.
Postanowieniem z 16 stycznia 2015 r. referendarz sądowy odmówił przyznania prawa pomocy.
Wnioskodawca wniósł sprzeciw od wyżej wskazanego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 260 P.p.s.a. w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie referendarza sądowego, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Jako że sprzeciw nie został odrzucony sprawa, zgodnie z powyższym przepisem, podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.